|
قرآن وسائینس سا ئینس گواه حقیقت قرآن مجید شده متن رامطالعه کنید.
نقل صحیح البخاری به دری
¯کـتـاب 56 فـضــایل صـحـابـه رضی الـلـه عـنـهـُم |¯ کـتـاب [56 ]:ـ فــضـایـل صــحـابـه رضی الـلـه عــنهـُـم «جلد 2 صحیح البخاری شریف» {الله .ج.{ ¯{{²¯¯²{{¯{{²¯¯²{{{¯{{{²¯¯²{{¯{{²¯¯{{¯ دقـت: اگـر قبل از مـطـالعـۀ [کــتاب 56 فـضـایل صـحـابه رضی اللهُ عنـهـُم]مـُحتوای مـُکمل متن این آدرسها، دقـیقأ مـلا حـظه شود، « انشاءالله » کـه ذوق وعلاقۀ شـُمارا به حفظ محتوای همه احـادیـث مـُبارک پـیغـمبـرخـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) هرچه زیادترومـستحکم ترمینماید.« به اُمید رحمـت بی مـُنتهای خــُداونـد مـُتـعـال «ج»». ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ 1)مـــــتــــن مُـــــــکـَـــــمــــــل ا حـــــادیـث شـــریـــف « صـُحـــــاح سِــــــــتـَــــه » بـه زبـــــــــــان عـــــربــــــــــی [« صحیح البخاری ، صحیح مـُسلـم ،سُـنـَن الترمـزی ، سُـنـَن النسائی ، سُـنـَن أبی داؤد ، سُـنـَن ابن ماجـه ، مـسـنـد احـمـد ، مـوطـأ مـالک ، سُـنـَن الدارمی »] وشـُروحـات زیاد دیگر را: ازاین دو آدرس باز ومطالعه کرد : موسوعة الحديث الشريف| «ـــکلک ـــ1 ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯
الحديث الشريف| «ـــکلک ـــ2 | «ـــکلک Similar pages ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ 2) :ــــ شما در صفحۀ آدرس ذیل تعداد زیاد عناوینی رادارید که می باید هریک آن « کلک » شده ودرخصوص کیفیت وتبرکات آن فکر گردد. تـبـرُکـاتیکه از پـیغـُمـبرخـُدا(ص)بـاقی مـانـده|«ــکلِک! 3 ) با ملاحظۀ آدرس ذیل، ا ُمـیـد و اشـتـیاق شـدیـد مـارابه داخـل شدن بـهـشت هـرچه قـوی تر نموده وتشویق می نماید تادر انجام دادن احکام قرآنی ثابت قدم ومستحکم تر گردیم« خــُداونـد مـُتـعـال ایـن نعـمت جـاودان را نـصِیـب هـمه خـواهـران وبـرادران مـُسُلمان کـُنـد»( آیات مبارکه با ترجمۀ دری آن بعدأ حاضر میشود «انشاءالله ». مـُژده هـا ی قـُرآن مجـیـد از نـعـمـت هـای جـنـت| کلِک ـــ»| چگونگی باز شدن صفحه:بعداز« کلک» کردن آدرس، صفحۀ مُصور مقدماتی می آید که درکنج پایان وطرف راست آن این کلمه تحریر شده ENTER>> با کلـِک کردن آن صفحۀ دیگری که مجموعۀ عناوین دران ثبت است بازمی گردد. هریک از عناوین مذکوررا به نوبۀ خود کلک وتشریحات وتصویر های آنهاراملاحظه فرمائید.{ترجمۀ آیات کریمۀ هر صفحه به انگلیسی است وانشاءالله که در آینده همراه با آیات کریمه وترجمۀ دری آن حاضر وثبت سائیت می گردد ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ 4) می توان شـرح تفسیری آیات مُبارکه رااز این آدرس بازوتلاوت نمود)ـــ» ..قرآن کریم |«ـــکلک ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ کتاب 56 فـضـایل صـحـابه «رضی اللهُ عَـنـهـُم» با ب[1]:ـــ فــضـایـل صــحــابـه رضـی الـلـه عــنــهـُـم صحـابه مُـسُلمانی است که باپـیغُـمبـرخُـدا(صلی الله علیه وآلـه وسلم) نشـسته ویاایشان رادیده است. ( 1520 ): ــ ازجـُبـَـیر بن مُـطـعَـم (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت:زنی نزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )آمد، به وی امـر کردند که بازهم نزد شان بیاید، آن زن گـُفت: اگر آمدم وشمارا ندیدم؟ ـــ گویا مرگ رادرنظر داشت ـــ پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿.اگـر مـرا نـه یـافـتی نـزد ابـو بـکـر رضی الـله عـنه برو﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3659 ) ( 1521 ): ــ ازعَــمـار (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صلی الله علیه وآلـه وسلم ) رادروقتی دیدم که جـُز ازپـنج نـفراز غـلامان، ودو زن وابـوبـکر رضی الـله عـنهُ کسی دیگری با ایشان نبودند. ( رواءالبُخاری ـــ 3660 ) (1522 ): ــ ازابـودرداء (رضی الـله عـنهُ) روایت است که گفت:نزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) نـشـسـته بودم که ابـوبـکر رضی الـله عـنهُ درحالیکه گوشۀ پیراهـنـش را تابلند زانوهایش بالاکرده بودآمد، پـیغُـمبـرخُـدا( صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )فـرمُـودند: ﴿.این شـخص جَـنگ ومـخـاصـمـه نمـوده اسـت.﴾. ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ سلام داده و گــُفـت : یـارسـول الـلـه!بین من وبین ابن خطاب چیزی واقع شده بود، به سـرعت نزدش رفته واظهار پشیمانی نمودم، وازاو خواستم تا مـرا عـفوه نماید، ولی وی اِبا ورزید، واینک نزدشماآمدم، پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿ای ابــو بـکـر! خــُداونــد تــرا بـیـامـُرزد.﴾. ازطرف دیگرعُــمـَر رضی الـلهُ عـنهُ پشیمان شد،به خانۀ ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ رفته وپُرسید، ابـوبـکر موجوداست؟ گــُفـتند : نــه! واو هـم نزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) آمده وسلام کرد، ورنگ پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) تـغـیـیر کرده بود،تاجائیکه ابـوبـکر رضی الـله عـنهُ هم ترسید. بعدازانعُــمـَر رضی الـلهُ عنـهُ به دو زانو نشـسته و گــُفـت : یـارسـول الـلـه! به خـُداونـد قـَـسَـم است که گـُناه بـیشتر از من بود، واین سُخن رادو بار تکرار نمود، پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿.خــُداونـد مـرا بـسوی شـُمـا فرسـتاد وشََُـمـا گـُفـتید که: دروغ مـیگویـد، وابـوبـکر گـُفـت کـه: راسـت مـیگویـد، وعلاوه برآن، با جان ومـال خود بامن همکـاری نمود، وآیا مـیشود که دوستم رابرایـم واگـذاریـد.﴾ واین سخن را دوبار تکرار نمودند، وازان روز به بعد ابـوبـکر رضی الـله عـنهُ مورد اذیت کسی قرار نـگرفت. ( رواءالبُخاری ـــ 3661 ) ( 1523 ): ــ عَــمـرُو بن الـعـاص(رضی الـلهُ عـنهُ) مـیگـوید: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) مراسـرکردۀ لـشکرغـزوۀ (ذاتِ السَلاسِـل) تعین نمودند، نزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ)آمده وگـُفـتم: محبوب ترین مـَردُم نزد شَـما کـیست؟ فـرمُـودند:﴿ عــائــیــشـــه ﴾.گــُفـتـم : ازمـَردُمــهـا کدام کس است؟ فـرمُـودند: ﴿ پــدر عــائــیــشـــه ﴾. گــُفـتـم : بعدازان کدام کس است؟ فـرمُـودند: ﴿.عُــمـَر بن خـِطـاب ﴾. واز اشخاص دیگری هم نام بردند. ( رواءالبُخاری ـــ 3662 ) ( 1524 ): ــ ازعَــبـدُالـلـه بن عُــمـَر (رضی الـلهُ عـنهُمـا) روایت است که: پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿.کـسـیکه جـامـه اش راازروی کـِبر دراز نـماید، خـُداونـد مُـتـَعـال درروز قـیـامت بطرفـش نـظر نـخواهـد کـرد،﴾. ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ گــُفـت : یک طرف پـیراهـنـم دراز مـیشود، مـگر آنکه آن را بـدست بـگیرم ، پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿ تـو این کـاررا ازروی کـِبر نـمـیکـُنی ﴾. ( رواءالبُخاری ـــ 3665 ) (1525 ): ــ ابـو مـوسـی اشـعـری (رضی الـله عـنهُ) مـیگـُوید:درخـانه ام وضـو ساختم، بعدازان بیرون شده وباخود گـُفـتم: نزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) رفته وامروزدرخدمت ایشان خواهم بود، هـمان بود که به مـَسجـِد آمده وپـُرسیدم: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) کـُجـا هـستـند؟ گــُفـتند: بیرون شده وبه فلان طرف رفـتند. ابـو مـوسـی (رضی الـلهُ عـنهُ) مـیگـُوید: به همان طرف رفـته وازایشان پرسان می نمودم، تادیدم که به بـسـتان چـاه آریـس رفته اند، من دَم دَرَب بـستان نـشـسـتم، و دَرَب آن بـستان از چـوب درخت خـُرماساخته شده بود، هـمان طور انتظار کشیدم تاکه پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) قـضای حـاجت نموده ووضوء ساختند، نزد شان رفتم، دیدم که درروی دیوارچـاه نشـسته اند، ساق پاهای خودرا برهنه نموده وپاهای خودرا درچاه آویزان کرده اند، سلام کردم، وبعداز سلام کردن برگشته وباز به دَم دَرَب نشــسـتم، وباخود گــُفـتم که امروز دروازه بان پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) خواهم شد. ابـوبـکر رضی الـله عـنهُ آمده ودَر را کـوبید، گــُفـتم :کـیسـتی؟ گــُفـت : ابو بکرم ،گــُفـتم : منتظر باش !رفته و گــُفـتم : یـارسـول الـلـه!ابـوبکر است اجـازه می خواهد، فـرمُـودند: ﴿.بـرایـش اجـازه داده وبرایش بشارت بده که از اهـل جَـنـت است﴾، آمده وبرایش گــُفـتم : داخل شو و پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) ترا بشارت به جـنـت داده اند،ابـوبـکر رضی الـله عـنهُ آمده وبطرف راست پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) روی دیوارچـاه نشـست،ومانند پـیغُـمبـر خُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) ساق هـایش را برهنه ساخته وپاهایش رادرچاه آویزان نمود، باز آمده و دَم دَرَب نشــسـتم. وچون دروقت خارج شدن از خانه قرار بود که برادرم وضوء ساخته ونزد من بیاید، باخود گــُفـتم: اگر خـُداونـدخیررا نصیبش کرده باشد، اورا به اینجا رهنمون خواهد شد. دراین فکربودم که دیدم کسی دَررا حرکت می دهد، گــُفـتم :کـیسـتی؟ گــُفـت : عُــمَـر بن خـِطـابم،گــُفـتم : منتظر باش !نزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )رفته وسلام کرده و گــُفـتم : عُــمَـر بن خـِطـاب است اجـازه می خواهد، فـرمُـودند: ﴿ بـرایـش اجـازه داده واورا بشارت بده که از اهـل جَـنـت است﴾، آمده وگــُفـتم:داخل شو!و پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) ترا بشارت به جـنـت داده اند،اوهم آمده وبرروی دیوار چاه بطرف چپ شان نشسته وپاهای خودرا درچاه آویزان نمود، باز برگشته و نشــسـتم، وباخود گــُفـتم: اگرخــُداونــد برای فلانی ارادۀخیرداشته باشد، اورا به اینجا رهنمون خواهد شد. دراین فکربودم که شخصی آمده و دروازه راحرکت داد، گــُفـتم :کـیسـتی؟ گــُفـت : عُــثمان بن عـفانم،گــُفـتم : منتظر باش !نزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )آمده وایشان را خبردادم ، فـرمُـودند: ﴿.بـرایـش اجـازه داده واورا به سبب مصیبتی که به آن گرفتار مـیشود، به جَـنـت بشارت بده ﴾، آمده وبرایش گــُفـتم : داخل شو! و پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) ترا به سبب مصیبتی که به آن گرفتار خواهی شد به جـنـت بشارت داده اند، عُــثمان رضی الـلهُ عـنهُ داخل شده ودید که: دیوار سـر چاه پُـر شده است، درطرف مقابل پـیشروی شان نشـسـت. ( رواءالبُخاری ـــ 3674) ( 1526 ): ــ ازابـوسـعـید خـُدری (رضی الـله عـنهُ) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند:﴿صحـابه هایم را دشـنام نـدهـید، اگر کسی از شَُـمـایان به اندازۀ کـوه اُ ُحـُـد طـلا خـیرات بدهـد، به اندازۀ یک مُشتی که آنهـا صدقـه داده انـد، وحتی به اندازۀ نـیم مُشتی که آنهـا صدقـه داده انـد،بـرابـر نـخـواهـد شـد.﴾. ( رواءالبُخاری ـــ 3673) ( 1527 ):ــ ازانس بن مـالـِک (رضی الـلهُ عـنهُ ) روایت است که:پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) با ابـوبـکـروعُــمَـروعُــثـمـان رضی الـلهُ عـنهُـم بالای کـوه ا ُ حُــد بالاشدند، کـوه ا ُ حُــد لـرزیـد، فـرمُـودند: ﴿ ا َی ا ُ حُــد! آرامباش! زیرا بالای تـویک پـیغُـمبـر ویک صـدیـق ، ودو شـهـید است ﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3675 ) (1528 ): ــ ازابن عـبـاس (رضی الـلهُ عـنهُما) روایت است که گفت:من با عـِدۀ دیگری ایـسـتاده ودرحالیکه عُــمَـربن خـِطـاب رضی الـلهُ عـنهُ[ بعداز شـهـادتـش] جهت غُـسل دادن روی تخـته اش قرارداده شده بود، به حق اودُعــا میکردیم. شخصی آمده ودستش راروی شانه ام گذاشته وگــُفـت :[ای عُـمـَر!]خـُـدا برتو رحمت کند، من همیشه اُمید وار بودم که خـُداونـد مُـتـَعـال ترابا دوهمنشین دیگر تو[که پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) وابـو بـکر صـدیق رضی الـلهُ عـنهُ باشند] یک جاسازد، زیرا چه بسااز پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) شنیدم که میفـرمُـودند: ﴿.مـن وابـو بـکر وعـُـمـَر[درفلان جا] بودیم، و مـن وابـو بـکر وعـُـمـَرچنین کردیم،و مـن وابـو بـکر وعـُـمـَربه فلان جارفتیم.﴾ .، ازین سبب همیشه اُُُُُُُُُُُُُُُُُُ مید وار بودم که خـُــداونــدترا با آن دو نفریکجا سازد، چون به پُشت سر خود نظر کردم دیدم که عـلی بن ابی طـالب رضی الـلهُ عـنهُ است. .( رواءالبُخاری ـــ 3677) با ب[2]:ـــ مــنـاقـِب عُــمـَر بن خـطـاب رضی الـلهُ عـنهُ ( 1529 ): ــ ازجـابر بن عـبدُالـلـه (رضی الـلهُ عـنهُما) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿.درخـواب دیـدم که به جـنت داخل شده ام، درین وقت(رُمـَیصـاء)هـمـسرابـو طـلحـه را دیده وصدای پائی راشنـیدم، گـُفـتم: این کـیست؟گـُفـت: بـلال است، وقـصری رادیدم که درکنار آن دُخـترکی نـشـسته است، گـُفـتم: این قصراز کـیست؟گـُفـتند: ازعُــمـَر است، مـیخـواستم داخل شده واورا بـبیـنم، ولی غـیرتـش را بـیاد آوردم ﴾عـُـمـَررضی الـلهُ عـنهُ گــُفـت :پـدر ومـادرم فـدای شُـمـا! آیا درمقابل شَُـمـا هـم اظـهـار غـیرت مـیکـُنم؟. (رواءالبُخاری ـــ 3679 ) ( 1530 ): ــ ازانس بن مـالـِک (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که:شخصی از پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) دربارۀ قـیامـت پُرسان نموده و گــُفـت :چـه وقت قـیـامـت مـیشود؟ فـرمُـودند: ﴿.بـرای قـیـامـت چـه آمـاده کـرده ای.﴾؟ گــُفـت :هـیچ چـیز، ولی خــُدا ورسـولـش را دو ست مـیدارم، فـرمُـودند: ﴿ تـو با آن کسی خـواهی بود که اورادوست می داری﴾. انـس رضی الـلهُ عـنهُ مـیـگـویـد:ما به هـیچ چـیز به اندازۀاین گــُفـتۀ پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) که فـرمُـودند: ﴿ تـو با آن کسی خـواهی بود که اورادوست می داری﴾. خوشحال نه شدیم. انـس رضی الـلهُ عـنهُ گــُفـت : من پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) وابوبکر وعـُـمـَررضی الـلهُ عـنهُمارادوست می دارم، واُمیدوارم که با آنها باشم، اگرچه عملی به مثل اعمال آنها انجام نداده ام. .( رواءالبُخاری ـــ 3688 ) ( 1531): ــ از ابـوهـُـرَیـره (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿ از گـذشـتان قـوم بنی اسـرائـیل کسـانی بودند، که بدون آنکه پـیغُـمبـرباشند، به آنها الهـام مـیشـد، اگر از اُمـت من کسی چنین باشد، عُــمـَر است﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3689 ) با ب[3]:ـــ مــنـاقـِب عُــثـمـان بن عـَــفـان رضی الـلهُ عـنهُ ( 1532 ): ــ ازابن عُــمـَر (رضی الـلهُ عـنهُما) روایت است که:شخصی از اهل مصرآمده وبوی گفت: آیا: آیا خبرداری که عُثـمـان درروز جنگ اُحـُـد گریخته بود؟ گــُفـت : بلی ، گـُـفـت: آیا خبرداری که اودرجنگ بــدرغـائب گردیده وحـاضر نه شده بود، گــُفـت : بلی ، گـُـفـت: آیا خبرداری که اواز بـیعــة الرضـوان غـائب گردیده وحـاضر نه شده بود، گــُفـت : بلی ، گـُـفـت:الـلـهُ اکــبـر! ابن عُــمـَر (رضی الـلهُ عـنهُ)برایش گـُـفـت:بـیـا تا برایت بگـویـم، هرچه که مـسـئـلۀ فرارش از جنگ اُحـُـد است، من شـهـادت می دهـم که خُــداونـد اورا عـفوه نموده واورا مورد آمُـرزش قرارداده،وهرچه که غـائـب شدنش از جـنگ بــَدر است، سـبـبـش آنـست که همـسرش که دُخـتر پـیغُـمبـر خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) باشدمریض بود، و پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) برایش گــُفـتـنـد: ﴿.بـرای تـو ثـواب ونـصـیب کسی است که درجـنگ اشـتراک مـینمـاید﴾.، واما سبب غـائب بودنـش از بـیعــة الرضـوان آنـست که اگر درتمام مــَکـَه شخص دیگری از عُــثـمـان رضی الـلهُ عـنهُ محترم می بود، پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )عوض وی اورا می فرستادند، وبه سـبب همین احترامش بود که پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) اورا فرسـتا دند، و بـیعــة الرضـوان بعداز رفتن او بطرف مـَـکـَـه، واقع گردید، و پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) دست راست خودرا گـُذاشته و فـرمُـودند: ﴿.ایـن دسـت عُـثـمـان اسـت ﴾ وبه دست دیگر خود بالای آن زده و گــُفـتند : ﴿ ایـن بـرای عُـثـمـان ﴾.بعدازان ابن عُــمـَر (رضی الـلهُ عـنهُما) برای آن شخص گـُـفـت: اینک این راباخودگرفته وبرو. ( رواءالبُخاری ـــ 3698 ) با ب[4]:ـــ مــنـاقـِب عـَـلـی بن ابـی طـالــب رضی الـلهُ عـنهُ ( 1533 ): ــ از عـَـلـی بن ابـی طـالــب (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که:فــاطـِمــه رضی الـلهُ عـنهـا از مُشـکلات دَسـتـا س به مُشـقـت افتاده بود، برای پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) اسیرانی را آوردند، فــاطـِمــه نزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )رفته وایشان رانـیافت، نزد عــائـیــشـــه رضی الـلهُ عـنهارفته ومُشکلات خودرابااودرمیان گـُذاشت، چون پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )آمـدند، عــائـیــشـــه رضی الـلهُ عـنها موضوع آمـدن فــاطـِمــه رضی الـلهُ عـنهـارا به ایشـان گـُـفـت. فــاطـِمــه رضی الـلهُ عـنهـا مـیـگـویـد: پـیغُـمبـری خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) درحالیکه ما اسـتراحت کرده بودیم نزد ما آمدند، مـیخواستم برخیزم فـرمُـودند:﴿هــمـانـطـوراسـتـراحـت بـاشــید﴾، وطوری در بین من وعـلی نزدیک نشـستند، که سردی پای شان را برروی سـیـنـۀ خوداحساس نمودم، و فـرمُـودند: ﴿.آیا نـمـیخـواهـید شُمـارا به چـیزی بهـترازآنـچه که خواسته ئـید، رهـنمـائی نمایم؟ هـنگـامـیکه بربالای بـسـتر خود رفـتید، سـی وچـهـار مـرتـبـه( الـلـهُ اکـبَـر)، سـی وسـه مـرتـبـه(سُـبـحـَانَ الـلـه) و سـی وسـه مـرتـبـه(اَلـحـَمـدُلـلـه) بـگـوئـید، این ازخـا دِ مـی برای شُـما بهـتر است.﴾. ( رواءالبُخاری ـــ 3705 ) با ب[5]:ـــ مــنـاقـِب اقــارب پَـیغــُـمـبـرخُــدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) ( 1534 ): ــ ازعـبـدُالـلـه بن زُبـَیر (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت:درجنگ احــزاب من وعـمر بن ابی سَـلـمَـه دربین زنها بودیم، نگاه کرده دیدم که(زُبـَیر) رضی الـلهُ عـنهُ درحالیکه بربالای اسپش سواربود، بطرف بنی قـُـرَیـظـَه دوسه باررفت وآمدنمود، چون برگشتم، گـُـفـتـم:پـدر مـهربانـم!دیدم که بطرف بنی قـُـرَیـظـَه رفت وآمددارید، گـُـفـت: مگرمـرادیـدی؟ گــُفـتـم : بلی ، گـُـفـت:چون پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـوده بودند: ﴿.کـیـست کـه خـبر بنی قـُـرَیـظـَه رابرایم بـیاورد.﴾؟من هم رفته واین کاررا کردم، وچون برگشتم پـیغُـمبـری خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) پـدرومـادرشان رادرمورد من باهم ذکر نموده و فـرمُـودند: ﴿ پـدر ومـادرم فـدای تـو بـاد ﴾. ( رواءالبُخاری ـــ 3720) با ب[6]:ـــ ذکــر طــلـحــه بن عـُبـَیـدُالـلـه رضی الـلهُ عـنهُ (1535 ): ــ از طــلـحــه بن عـُبـَیـدُالـلـه (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت:دربعضی ازغـزواتی که پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )درآنها به جـهـاداشتراک نموده بودند، بـجُز از طــلـحــه وسـَعـد رضی الـلهُ عـنهُمـا کسی دیگری درمیدان باقی نمانده بود. .( رواءالبُخاری ـــ 3723،3722 ) ( 1536 ): ــ روایت است که طــلـحــه بن عـُبـَیـدُالـلـه (رضی الـلهُ عـنهُ): بادست خود پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )راحـمـایه می نمود، وازضـرباتزیادی که بروی وارد آوردند، دستش شـَل گردید ( رواءالبُخاری ـــ 3724 ) با ب[7]:ـــ مــنـاقـِب ســعـد ا بن ابـی وقـاص زُهـری رضی الـلهُ عـنهُ (1537 ): ــ از ســعـد ا بن ابـی وقـاص (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت:درروز جنگ اُحـُد، پـیغُـمبـرخُـدا(صلی الله علیه وآلـه وسلم )بین پدر ومادرخودهردو جمع کردند،[ یعنی: گـفتندکه:پـدر ومـادرم فـدای تو باد]. ( رواءالبُخاری ـــ 3725) با ب[ 8]:ـــ ذکـر دا مـاد هـای پَـیغـُمبـرخـُـدا(صَلـَّیَ اللهُ عـلیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) ( 1538 ): ــ ازمِـسـوَر بن مـَخـرَمَـه (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: عــلـی رضی الـله عـنهُ دُخـتر ابـو جـهـل راخـواستـگاری نمود، فــاطـِمــه رضی الـلهُ عـنهـااین خبرراشـنید، نزد پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )آمـده و گـُـفـت: قـوم شُـمااین طور فکر مـیکـنند که شُـمـابه دُخـتران خود اعـتنائی ندارید، واینک عــلـی رضی الـله عـنه رفـته و دُخـتر ابـو جـهـل راخـواستـگاری مینما ید، پـیغُـمبـر خُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )برخاسته، وخودم خُـطبه دادن شان را شنیدم که مـیگــُفـتـنـد : ﴿...اما بعد! [دُخـترم را] به ابـوالـعـاص ابن ربیع به نکـاح دادم، برایـم گـُفـته بـود که زن دیگری رابااو به نکاح نخواهـم گرفت، وبه این وعدۀ خود وفـانمود، وفـاطـِمـه جـگر گـوشــۀ مـن است، وازچـیزیکه بـدش بـیایـد مرامُنـکـَد ِر وآزرده خاطر می سازد، به خـُداونـد قـَـسَـم که بیـن دُخـتر پـیغُـمبـر خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) ودُخـتر دُ شمن خــُدا، درنـکاح یک شخص جمع نخواهد شد ﴾ وهمان بود که عــلـی رضی الـلهُ عـنهُ خـوا ستـگاری دُخـتر ابـو جـهـل راگـذاشـت. ( رواءالبُخاری ـــ 3729 ) ( 1539 ): ــ وازعــلـی (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت:از پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) شنیدم که یکی از دامادان خودرااز بنی شمس یاد کرده، واز خویشاوندی خود بااو تعریف وتحـسین نموده و فـرمُـودند: ﴿ آنـچـه بـمـن گــُفـت راست گــُفـت، وبـه آنـچه که بامـن وعـده کـرده بود، وفـا نمـود ﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3729 ) با ب[9 ]:ـــ مــنـاقـِب زیــد بن حــارثـه غـلام آزاد شـدۀ پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) ( 1540): ــ ازعـبـدُالـلـه بن عُــمـَر (رضی الـلهُ عـنهُما) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) گروهی را [به جـهـاد] فرستاده واسامه بن زَ یـد را برآنها امــیر تعین نمودند،بعضی از مـَردُم از امـارت اوانـتقـادنمودند، پـیغُـمبـری خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿.اگـرامـروزازامارت او انـتقـاد مـیکـُنـید، قـبلأ ازامـارت پـدرش نـیزانـتقـاد مـیکردیـد، و به خـُداونـد قـَـسَـم است که پـدرش برای امـارت مـنـاسب بوده، واو از محـبوب ترین مـَردُمـان درنزد مـن بود، وامـروز بـعداز وی فـرزنـدش در نـزدم ازمحـبوب ترین مـَر دُمـان است﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3730 ) ( 1541 ): ــ ازعــائــیــشــه (رضی الـلهُ عـنها) روایت است که گفت: شخص قـافـیـه شـناسی نزدم آمـد، ودراین وقت پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )حضورداشـتـه، واسامـه بن زَیـد وزَیـد بن حـارثـه درانجا استراحت بودند، قـافـیـه شـناس[ بطرف پاهای این دو نـفر دیده ] وگـُـفـت: پاهای این دو نـفراز یکدیگر است، پـیغُـمبـری خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) ازین سُخن خوش شان آمده وخوشحـال گردیدند، وازین موضوع به عــائــیــشــه (رضی الـلهُ عـنها) نیز خبر دادند. ( رواءالبُخاری ـــ 3731 با ب[10 ]:ـــ ذکـراسـامـه بن زَیــــد رَضیَ الـلهُ عـنهُ ( 1542 ): ــ وازعــائــیــشــه (رضی الـلهَُ عـنهـا) روایت است که:زنی از بنی مَـخـزوم دُزدی نمود، گــُفـتـنـد:کدام کس را بـفرسـتیم که با پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )[دراین موضوع]سخن بزند، کسی جرئـت نکرد، ولی اسـامـه بن زَیـد[درموضوع]باایشان سخن زد، فـرمُـودند: ﴿ عـادت بنی اسرائـیل این بود که اگرشخص شریفی دُزدی مـیکـرد،ازوی چـشم پوشی مـیکردنـد،واگرشخص ضعیف و بیچارۀ دُزدی مـیکـرد، دسـتش راقطع مـینمودند،واگـرفــاطـِمـه دُزدی مـینمود،دسـتش راقطع مـیکردم﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3733 ) ( 1543): ــ از اسـامـه بن زَیـد (رضی الـلهُ عـنهما) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا( صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) دست او، ودست حـسـن رضی الـلهُ عـنهُماراگرفـته و گــُفـتـنـد: ﴿ خـُــدایـا!اینهارا دوست داشـته باش، چـون مـن اینهارا دوست دارم ﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3735 ) با ب[11]:ـــ مــنـاقـِب عَــبدُالـلـه بـن عُــمـَر رَضیَ الـلهُ عـنهـُمـا ( 1544 ): ــ ازحـَفـَـصـَه (رضی الـلهُ عـنهـا) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )برایم گـُـفـتـنـد که: ﴿.عَــبـدُالـلـه شخص صـالحی است ﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3740 ) با ب[ 12]:ـــ مــنـاقـِب عـَـمـَار وحُــذ َیـفـَه رَضیَ الـلهُ عَـنهـَُمـا ( 1545 ): ــ ازابـوالـدردا (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که:جوانی درمسجـد شـام درپهلویش نشست، واو دُعا کرده بود که: خُــدایـا! برایم هم نشینی صالحی را مُیسر نما، ابـوالـدردا (رضی الـلهُ عـنهُ) ازان جوان پُرسید: از کـدام مـَردُمی؟ گـُـفـت:ازاهـل کـُوفـه، وآن شخص از ابـوالـدردا (رضی الـلهُ عـنهُ) پُرسید:آیا آن شخصیکه اسـرار پـیغُـمبـری خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) رادانسته وغیر ازاو شخص دیگری آن اسرار را نـمیدانست دربین شُـما نـیست؟ ابـوالـدردا (رضی الـلهُ عـنهُ) گـُـفـت: مـوجوداست، آن جوان پـُرسید:آیـا کسیکه خُــداونــد مُـتـَعـال اورا برزبان پـیغُـمبـرخـود (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )ازشـیطان پـناه داده است دربین شُـما موجود نـیست؟ ابـوالـدردا (رضی الـلهُ عـنهُ) گـُـفـت: مـوجوداست، آن جوان پـُرسید:آیـا کسیکه مَـسـواک پـیغُـمبـری خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) راباخود برمی داشت، دربین شُـما موجود نـیست؟ ابـوالـدردا (رضی الـلهُ عـنهُ) گـُـفـت: مـوجوداست، آن جوان پـُرسید: عَــبدُالـلـه[ بن مـسعـود رضی الـله عـنهُ این سوره را چگونه تلاوت می نمود: ﴿ ﴾ ﴿ 9: 59 حَـشـر ﴾﴿ ﴾ ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ ﴿92:1﴾﴿ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى ﴾. ﴿قسم به شب در آن هنگام كه جهان را بپوشاند﴾ ﴿ 92:2﴾﴿ وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى﴾ . ﴿ و قسم به روز هنگامي كه تجلي كند. ﴾ گـُـفـت: ﴿ 92:3﴾﴿ وَالذَّكَرَ وَالْأُنثَى﴾ تلاوت می کرد. ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯
ابـوالـدردا (رضی الـلهُ عـنهُ) مـیگـویـد:اهـل شـام آنـقدردراین مورد ازمن سوال واسـتفـسار نمودند که نزدیک بودمـرا ازقـرائـتـیکـه از پـیغُـمبـری خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) شـنیده بودم، دور سازند. ( رواءالبُخاری ـــ 3743 ) با ب[13 ]:ـــ مــنـاقـِب ابـو عُــبـَیـده بن جَــراح رَضِیَ الـلهُ عَـــنــهُ (1546 ): ــ ازانــس بن مـالـِک (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿ برای هـر اُمـتی امـینی است، واُمـت مـن بـداند کـه امـین مـا: ابـو عُــبَــیده بن جَـراح است﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3744) با ب[14 ]:ـــ مــنـاقـِب حـَـسـَـن وحـُسـَـیـن رضی الـلهُ عـنهـَُمـا ( 1547 ): ــ ازبَــرَاء (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: درحـالیکه حـسـن بـن عـلی رضی الـلهُ عـنه برروی گـَـردن پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) بود فـرمُـودند: ﴿.خُــدایـا!مـن اورا دوسـت مـیدارم، وتـو هـم اورا دو سـت بـدار﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3749 ) ( 1548 ): ــ ازانــس (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: هـیچـکس به اندازۀ حـسـن بـن عـلی رضی الـلهُ عـنهُمـا به پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) شباهت نداشت.( رواءالبُخاری ـــ 3752 ) ( 1549 ): ــ روایت است که شخصی آمـده واز ازابن عُــمـَر (رضی الـلًهُ عـنهـُمـا) پـُرسـید: اگر کسی مـگـسی را درحال احــرام بکـُشد حـُکـمش چـیست؟ ابن عُــمـَر (رضی الـلهُ عـنهـُمـا) گـُفـت: مـَردُم کــوفـه آمده واز حـُکم کـُشـتن مـگـس درحال احـرام سـوال مـیکـُنند، درحالیکه فـرزند دُخـتر پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) رابـه قــتل رسانیدند، و پـیغُـمبـرخُـدا(صلی الله علیه وآلـه وسلم ) فـرمُـوده بـو دند: ﴿ این دو[یعنی:حـَـسَـن وحـُسـَیـن رضی الـلهُ عـنهـَُما]دودسـتـۀ گـُـلـی بـرایـم دردُنـیـا مـیـباشـند﴾. ( رواءالبُخاری ـــ 3753 ) با ب[15 ]:ـــ فـضـیلـت ابن عــَبـاس رضِـی الـلَّـهُ عـَنـهـُـمـا ( 1550): ــازابن عـباس(رضی الـلهُ عـنهُما) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) مـرابه سینۀ خودچـسـپانده وفـرمُـودند:﴿ خـُــدایـا ! حکمت رابرایش بیاموز﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3753) ( 1551 ): ــ وازابن عـَبـاس (رضی الـلهُ عـنهُما)درروایت دیگری آمده است که) فـرمُـودند: ﴿.....کتاب رابرایش بیاموز﴾. ( رواءالبُخاری ـــ 3756) با ب[16 ]:ـــ مــنـاقـِب خـالـد بن ولـیـد رضی الـلهُ عـنـهُ (1552 ): ــ ازانـس (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) از مرگ زَیـد وجـعـفروابن رواحـه رضی الـلهُ عـنهُـم خبرداده..... و فـرمُـودند:﴿ بـعـد از آنهـابـیرق را شـمـشـیری ازشـمـشـیرهـای خُــدابـدسـت گـرفـت،وفـتح نـصیب مُسُلمانان گردید﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3757 ) با ب[ 17]:ـــ مــنـاقـِب سـالـِم غـلام آزاد شـدۀ بنی حـُذ َیـفـَه رضی الـلهُ تعالی عـنـهُ ( 1553 ): ــ ازعـَبدُالـلـه بن عَــمـرُو (رضی الـلهُ عـنهُما) روایت است که گفت:از پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )شنیدم که می فـرمُـودند: ﴿.ازچـهـار نـفر بخـواهـید که برای شُـمـا قـُرآن بخـوانـند: از عـبـدُ الـلـه بن مـسـعـود،سـالـم مـولی ابی حُـذیـَفـه،ا ُبی بن کـعب، ومُعـاذ بن جَـبَـل.﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3758 با ب[18 ]:ـــ فــضـیـلــت عــائــیــشــه رضــی الـلـهُ عَــنــهــا ( 1554): ــ روایت است که عــائــیــشــه (رضی الـلهُ عـنهــا) گـُلـو بـندی را از اسـمـاء: رضی الـلهُ عـنهــا به عاریت گـرفته وازنزدش گـُم شد، پـیغُـمبـرخُـدا (صلی الله علیه وآلـه وسلم ) عـِدۀ از صـحابۀ خودرافرستادند تا آن را جُـستجونمایند، وقت نُـمـاز داخل گردید،[ وآن سـه نـفرچون آبی نیافتند] بدون وضـو نُـمـاز خواندند، وهنگامیکه نزد پـیغُـمبـرخُـدا (صلی الله علیه وآلـه وسلم ) برگشتند ازین واقعه شکایت نمودند وآیــۀ تـَیـَمُـم نازل گردید،..... ( رواءالبُخاری ـــ 3773 وحدیث نمبر334ملاحظه شود ) با ب[19 ]:ـــ مــنـاقِــب انــصـار ( 1555): ــ از عــائــیــشــه (رضی الـلهُ عـنهـا) روایت است که گفت: جـنگ بُـعـاث جنگی بود که خُــداونـد آن را مانند بخششی برای پـیغُـمبـرخود (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) تقدیم نموده بود، زیرا پیش از آنـکه پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )[به مَـدیـنـۀ مُـنـَوره] بیایند،بُـزرگان شان باهـم درافـتاده، وسـرکردگان شان کـُشـته شده وزخـمی گردیده بودند،واین بخشـش راخُــداونـد برای رسـول خود(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) تقدیم نمود، تا سبب داخل شدن خود آنها به اسلام گردد. ( رواءالبُخاری ـــ 3777 ) با ب[20]:ـــ این گـُفـتـۀ پـیغــُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) کـه فـرمـودنـد: ﴿ اگـر فـضـیلت حـجـرت نـمـیبـود، مـن شـخصی از انصـار مـیبـودم ﴾. ( 1556 ): ــ ازابـُو هَُـــرَ یـرَه (رضی الـلهُ عـنهُ)از پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) روایت است که فـرمُـودند: ﴿ اگـر فـضـیلت حـجـرت نـمـیبـود، مـن شـخصی از انصـار مـیبـودم ﴾. ( رواءالبُخاری ـــ 3779 ) با ب[21 ]:ـــ حـُب انــصـار از ایــمــان اســت ( 1557 ): ــ ازبَـرَاء (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿ انصاررا دوست نه مـیدارد مگر مُـسُلمـان، واز انصاربـدش نه مـی آیـد مگر مُـنافق، کسیکه انصاررا دوست داشته باشـد، خُــداونـد اورا دوست مـیدارد، و کسیکه ازانصاربـدش بیاید، خُــداونـد ازوی بـدش می آیـد ﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3783 ) با ب[22 ]:ـــ این قــول پـیغــُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) کـه بـرای انـصـار گـُفـتند: ﴿ شــُمـا مـحـبـوب تـریـن مـَردُم درنـزد مـن هــسـتـید ﴾ (1558 ): ــ ازانـس (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) زنـها وطـفل های را دیدند که از عـروسی می آیـند، برای شان ایسـتاده شده و گـُفـتـند: ﴿.خُــدایــا! شُـمـا یـان از مـحـبـوب تـریـن مـَردُم درنـزد مـن هــسـتـید ﴾. ، واین عبارت راســه بار تکرار نمـودنـد.( رواءالبُخاری ـــ 3785) ( 1559 ): ــ وازانـس (رضی الـلهُ عـنهُ) در روایت دیگری آمده است که گفت: زنی ازانـصار باطـفلش نزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )آمد، پـیغُـمبـری خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) بااو سخن گـُفـته و فـرمُـودند: ﴿ قـَسـَـم بـه ذاتـیـکـه جـانـم دردسـت اواسـت کـه شُـمـایان درنزدم از مـحـبـوب تـریـن مـَردُمـان مـیـباشـید﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3786 ) ( 1560 ): ــ اززیــد بن اَ َرقـَـم (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت:انصار گـُـفـتـند: یـارسـول الـلـه! ! برای هـرپـیغُـمبـری پـیروانی است، وما ازشُما پـیروی نمودیم، بـه حق مـا دُعـا کـُنید که مُـتعلقین ما نیز از جُـملۀ ما محسوب شوند، و پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )برای شان همـینگـونه دُعــا کردند. ( رواءالبُخاری ـــ 3787 ) با ب[ 23]:ـــ فــضـیـلـت خـــانــه هــای انــصــار (1561 ): ــ ازابـو حُـمـَیـد (رضی الـلهُ عـنهُ)از پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) روایت است که که فـرمُـودند: ﴿[بـهـترین خـانـواده های مـَردُم انـصار: خـانواده های بنی عـبدُالأشـهـل ، بعدازان خانواده های بنی سـاعـده، بعدازان خانواده های بنی الحارث بن خـزرج است ، وهمه خانواده های انصار مـَردُم خـوبی هـسـتنـد]﴾. ابـو حُـمـَیـد (رضی الـلهُ عـنهُ) مـیگوید: سـعد بن عُـبـاده رضی الـلهُ عـنهُ گـُـفـت: یـارسـول الـلـه! درصـفت خانواده های انصار مـارا دراخـیرذکر نمودید، فـرمُـودند: ﴿ ایـا برای شُـمـا هـمـین قـدر کـافی نـیست کـه از بـر گـزیدگـان بـاشـید ﴾؟. ( رواءالبُخاری ـــ 3791 ) با ب[ 24]:ـــ این قــول پـیغــُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) کـه بـرای انـصـار گـُفـتند: ﴿ صــبـر کــُنــیـد تـابـر سـرنـهـر [ کـَوثـر] بـامـن مـلاقـات نـمـائـیـد ﴾. ( 1562 ): ــ ازا ُسـَیـدبن خـُضـَیر(رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که شخصی ازانصارگـُـفـت:یـارسـول الـلـه! فـلانی رامُؤظـف ساخـته ومـرامُؤظـف نمی سا زید؟ فـرمُـودند:﴿ بـزودی خـویش خـوریهای را خـوا هـیددیـد،وبـایـد صـبـر کـُنید تاآنکـه برسـر نـهـر[کـوثـر]بـامـن مـلاقات نمائـید﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3792 ) ( 1563 ): ــ وازانــس (رضی الـلهُ عـنهُ) در روایت دیگری آمده است که فـرمُـودند: ﴿ ووعـدۀ شُــمــا بـر سـر حـوض[ کـوثـر] بـاشـد.﴾. ( رواءالبُخاری ـــ 3793) با ب[25]:ـــاین قــول خــُداونــد مُــتـعـال کـه می فـرمـایـد: ﴿ بـاآنـکـه خـود شـان مُحـتاج هـسـتـند دیگـران را بـر خـود تـرجـیح مـیدهـند ﴾. ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ ﴿ وَ الَّذِينَ تَبَوَّؤُا الدّارَ وَ الإِيمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَيْهِمْ وَ لايَجِدُونَ فِى صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمّا أُوتُوا وَ يُؤْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴾ ﴿ 9: 59 حَـشـر ﴾ و ﴿ براى (نيازمندان از) كسانى است كه در اين سرا [= سرزمين مدينه] و در سراى ايمان پيش از مهاجران مسكن گزيدند و كسانى را كه به سويشان هجرت كنند دوست مى دارند، و در دل خود نيازى به آنچه به مهاجران داده شده احساس نمى كنند و آنها را بر خود مقدم مى دارند هر چند خودشان بسيار نيازمند باشند; و كسانى كه از بخل و حرص نفس خويش باز داشته شده اند رستگارانند. ﴾ ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ ( 1564 ): ــ ازابـُو هَُـــرَ یـرَه (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که :شخصی نزد پـیغُـمبـرخُـدا( صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) آمـده و[ چـیزی خـواست] ، ایـشان نـزد هـمـسران خود فرسـتادند،[تااگرچیزی داشته باشند بفرسـتـند]،آنهـا گـُـفـتند: غـیر از آب چیز دیگری نداریم، فـرمُـودند: ﴿.کسی هـست که این شخص را با خود برده ومـهـمـان نـمـایـد.﴾؟.شخصی از انصار گـُـفـت:من[ باخـود می برم]، اورا باخود نزد هـمـســرخود برده و گـُـفـت: مـهـمـان پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )رااحترام نـما! هـمـســرش گـُـفـت: بغـیر از قـوت طـفلان چیز دیگری نداریم، آ نشخص گـُـفـت:طـعـام را آمـاده نموده وچراغ را روشن کـُن، واطفالت را اگر غذا خواستندخوابکن،آن زن طعام راآماده نموده، چراغ راروشن واطفال راخواب کرد، بعدازان برخاسته وبه بهانۀ آنکه چراغ را اصلاح میکند، آن راخاموش نمود، وزن وشوهرطوری وانمود می کردند که گویا چیزی می خورند، وهمان طور تاصبح گـُرسنه تیر کردند، چون صبح شد[شخص انصاری] نزد پـیغُـمبـر خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) رفت ، ایشـان فـرمُـودند: ﴿ خُـداونـد مُـتـَعـال شـب گـُذشـته از کـار شُـمـا خـنـدیـده واظـهـار تـعـجـب نمـود[ بلا کـیف] ﴾ و خـُداونـد مُـتـَعـال این آیـۀ کـریـمـه را نازل فرمود: {﴿.بـا انـکـه خـود شـان مُحـتـاج هـسـتـند، دیـگـران رابـر خـود تـرجـیـح مـیـدهـنـد﴾}﴿ 9: 59 حَـشـر ﴾ . ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ ﴿ وَ الَّذِينَ تَبَوَّؤُا الدّارَ وَ الإِيمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَيْهِمْ وَ لايَجِدُونَ فِى صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمّا أُوتُوا وَ يُؤْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴾ ﴿ 9: 59 حَـشـر ﴾ ( رواءالبُخاری ـــ 3798) ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ با ب[26]:ـــ این قــول پـیغــُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) کـه مـیفـرمـایـند: ﴿ ازنـیکـو کـاران شـان قبـول نـمـوده واز بـد کـاران شان چـشم پـوشِی نـمـائـید.﴾ ( 1565 ): ــ ازانــس بن مـالـِک (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: ابـوبـکر وعــبـاس رضی الـله عـنهُـمـا به مجلسی ازمجـالس انصار رفته ودیدند که گـریـه می کـُنند، پرسیدگـریۀ شـما چیست؟ گـُـفـتـند: یکی از مجالسی راکه با پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )داشتیم بیاد ما آمد، اونزد پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )آمده واین واقعه را گـُـفـت، راوی مـیـگـویـدکه: پـیغُـمبـری خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )درحالیکه دستمالی را به سـرشان بسته بودند، از خانه خارج گردیده وبرای آخرین بار بالای مُـنـبر بالاشده و فـرمُـودند: ﴿.شُـمـارا نـسـبت به انصار تـوصـیه[ به نـیکو کاری] مـینـمـایم، زیرا اینها خواص وصاحب اسرار من هـستـند، آنچـه کـه بر ایـشـان واجـب بـود اداء کـردنـد، واکـنـون حـق آنـهـا برذمــۀ ما باقی است، ازین رو باید کارنیـکـو کـار شان را قــبـول نمـوده واز لـغـزش کـار شـان چــشم پـوشی نمــائِـید﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3799 ) (1566 ): ــ ازابن عــبـاس (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) درحالیکه مَـلحـَفـَۀ رابه شانه های خود انداخته وسر شان را به دسـتمالی بسـته بودند، آمده وبالای مَُـنـبر نشـسـتند ، بعداز حَـمٌـد وثـَنای خـُداونـد مُـتـَعـال فـرمُـودند: ﴿.اما بـعد! ای مـَردُمـان!بدانـید که دیگـر مـَردُمـان افـزون گـردیـده وانصـار کـم مـیشـونـد، تـاجـائـیکـه مـانند نمـکی درطـعام خواهند بود، اگر کسی از شُـمامسـئولیتی به عُـهـده گـرفت که مـیتوانـست بـکسی نـفع وضـرری برسـاند، از نـیکـوکـار انصار قبول کرده واز لـغـزش کـار شـان چـشم پوشی نما ید.﴾.( رواءالبُخاری 3800) با ب[27 ]:ـــ مــنـاقـِب ســعـد بن مـَعـاذ رضی الـلهُ عـنـهُ (1567 ): ــ ازجـــابـِر (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت:از پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) شنیدم که فـرمُـودند: ﴿ عـَرش به سـبـب مَـرگ سـَعـد بن مـَعـاذ لـرزیـد.﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3803 ) با ب[28 ]:ـــ مــنـاقـِب ا بن کــَعـب رضی الـلهُ عـنـهُ ( 1568 ): ــ ازانـس بن مـالـِک (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) برای اُبـَی رضی الـله عـنه گــُفـتـند: ﴿. خـُداونـد مُـتـَعـال امـر کـرده است کـه: سـورۀ {﴿ لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ.﴾ }.را برای تـو بخـوانـم،﴾ ﴿ 1: 98 بَـیًَـنـه ﴾ گــُفــت: [خُــداونـد مُـتـَعـال] نـام مـرا گـفت؟ فـرمُـودند: ﴿ بــلـی ﴾ .و[ اُبـَی رضی الـلهُ عـنهُ] به گـریـه افتاد. ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ ﴿*بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ* لَمْ يَكُنِ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ وَ الْمُشْرِكينَ مُنْفَكِّينَ حَتّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴾﴿ 1﴾ *﴿*بنام خداوند بخشنده مهربان* كافران از اهل كتاب و مشركان (مى گفتند:) دست از آيين خود بر نمى دارند تا دليل روشنى براى آنها بيايد، ﴾ ﴿ رَسُولٌ مِنَ اللّهِ يَتْلُوا صُحُفاً مُطَهَّرَةً ﴾﴿ 2﴾ ﴿ پيامبرى از سوى خدا (بيايد) كه كتب پاك (آسمانى) را (بر آنها) بخواند، ﴾ ﴿ فيها كُتُبٌ قَيِّمَةٌ ﴾﴿ 3﴾ ﴿كه در آن نوشته هاى پرارزشى باشد. (ولى هنگامى كه آمد ايمان نياوردند). ﴾ ﴿وَ ما تَفَرَّقَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ إِلاّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴾﴿ 4﴾ ﴿اهل كتاب(نيزپيش ازاين دردين خـُدا) اختلاف نكردند مگربعدازآن كه دليل روشن براىآنان آمد.﴾ ﴿ وَ ما أُمِرُوا إِلاّ لِيَعْبُدُوا اللّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفاءَ وَ يُقيمُوا الصَّلاةَ وَ يُؤْتُوا الزَّكاةَ وَ ذالِكَ دينُ الْقَيِّمَةِ ﴾﴿ 5﴾ ﴿ و به آنها دستورى داده نشده بود جز اين كه خدا را بپرستند و دين خود را براى او خالص كنند و به توحيد بازگردند،و نماز را برپا دارند و زكات را بپردازند; و اين است دين پايدار. ﴾ ﴿إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ وَالْمُشْرِكينَ في نارِجَهَنَّمَ خالِدينَ فيهاأُولئِكَ هُمْ شَرُّالْبَرِيَّةِ﴾﴿6﴾ ﴿ كافران از اهل كتاب و مشركان در آتش دوزخند، جاودانه در آن مى مانند; آنها بدترين خلق (خدا) هستند. ﴾ ﴿ إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴾﴿ 7﴾ ﴿ (امّا) كسانى كه ايمان آوردند واعمال صالح انجام دادند، بهترين خلق (خدا) هستند. ﴾ ﴿ جَزاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّاتُ عَدْن تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهارُ خالِدينَ فيها أَبَداً رَضِيَ اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذالِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ ﴾﴿ 8﴾ ﴿ پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاى جاويدان بهشتى است كه نهرها از پاى درختانش جارى است; هميشه در آن مى مانند; (هم) خدا از آنها خشنود است و (هم) آنها از او; و اين (مقام والا) براى كسى است كه از (مخالفت) پروردگارش بترسد. ﴾( رواءالبُخاری ـــ 3809 ) ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ با ب[29 ]:ـــ مــنـاقـِب زَیـد بن ثـابـت رضی الـلهُ عـنـهُ ( 1569 ): ــ ازانــس (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: قـُرآن را درزمان پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) چـهـار نـفر که همگی از انصار بودند جمع نموده بودند:اُبَـی، مُـعـاذبن جَـبَل،ابـوزیـد، وزَیـد بن ثـابـت رضی الـلهُ عـنهُـم، کسی از ازانــس (رضی الـلهُ عـنهُ) پُـرسـید کـه:ابــو زَیـد کی بود؟ گـُفت: یکی از کـاکـاهـایـم بود. ( رواءالبُخاری ـــ 3810 ) با ب[30 ]:ـــ مــنـاقـِب ابـُو طـلـحـه رضی الـلهُ عـنـهُ ( 1570): ــ ازانـس (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت:روز جـنگ اُحُــد هنگامیکه مـردُم از اطراف پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) فرارکردند،ابـُو طـلـحـه رضی الـلهُ عـنـهُ درنزدپـیغُـمبـر خُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )باقی مانده وبا سـپـری که داشت ازایشان حـمایه میکرد، و ابـُو طـلـحـه رضی الـلهُ عـنـهُ تیر انداز ماهری بوده وکمان سخت کشی داشت، ودرآن روزدو ویاسـه کـمـان را شکست، وشخصی با وی تـیر کـشـش راحمل میکرد،و پـیغُـمبـر خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) مـیفـرمُـودند: ﴿ تـیر هـارا بـه ابـُو طـلـحـه برسـان ﴾، پـیغُـمبـری خُـدا( صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ)برای اطلاع ازمو قعیت جـنگ سرخودرا بالا می کردند، و ابـُو طـلـحـه رضی الـلهُ عـنـهُ برای شان مـیگـُفت:یا یـارسـول الـلـه! پدر ومادرم فـدای شُما!سـر خودرابالا نه کـُنـید، شـاید تـیری از جانب دُشمن آمده وبه شُـمـا اصابت نماید، جـانـم فـدای جـان شُـمـا. وعــائــیــشــه دُخـتر ابـو بـکرصـدیق رضی الـلهُ عـنـهُـما واُم سُـلـَیم رضی الـلهُ عـنـها رادیدم که پـاچه هارا بالا کشیده تا جائیکه پـا زیـب های پای شان را می دیدم ، ومـَشکـهای آب را به پُـشت کرده وبرای مـَردُم آب می دادند،[ وچون مـَشکها خالی مـیشد]دوباره رفته وآنهارا پـُر از آب کرده وبه مـَردُم آب می دادند،ودرین روز شـمـشـیر ازدست ابـُو طـلـحـه دو ویاسـه بار افتاد. ( رواءالبُخاری 3811) با ب[31 ]:ـــ مــنـاقـِب عَــبدُالـلـه بن ســلام رضی الـلهُ عـنـهُ (1571 ): ــ از ازسـعد بن ابی وقـاص (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: نـشـنـیدم که پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) به کسی که بر روی زمین راه می رود گـُـفـتـه باشـند که از اهـل جـنت است، مگربرای عـَبدُالـلـه بن سـلام، واین آیـۀ کریمه درشان او نازل گردید. {﴿.وشـاهـدی از بنی اسرائـیل برصـد ق قـُرآن شـهـادت داد.....﴾} ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ ﴿ 46:10﴾﴿قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن كَانَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَكَفَرْتُم بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِّن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَكْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ﴾ ﴿ بگو: به من خبر دهيد اگر اين قرآن از سوي خدا باشد و شما به آن كافر شويد در حالي كه شاهدي از بني اسرائيل بر آن شهادت دهد، و او ايمان آورد و شما استكبار كنيد (چه كسي از شما گمراه تر خواهد بود) خداوند قوم ظالم را هدايت نميكند.﴾ .( رواءالبُخاری ـــ 3812 ) ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ ( 1572 ): ــ از عـَبـدُالـلـه بن سـلام(رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: درزمان پـیغُـمبـرخُـدا صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) خوابی دیده وآن را برای شان قصه نمودم، خواب دیدم که درچمن زاری ام ـــ بعداز بیان فراخی وسرسبزی آن گـُفت که ـــ دروسط آن پآیۀ آهنینی بود که پایانـش برزمین وسرش به آسمان بود، برسر ان پایۀ آهنین دست گـیرۀ بود،کسی برایـم گـُفت: آنجا بالا شو! گـُـفـتـم:نـمیتوانم، خادمی آمد وجامه هایم را ازپُشت سر بلندنموده ومن به آن عمود بالاشدم تا آنکه به سر آن رسیدم، دسـتگـیره را گرفتم، کسی برایم گـُـفـت که: مـحـکـم بگـیر، ومن درحالیکه دسـتگـیره بـدسـتم بود از خواب بیدار شدم. خواب را برای پـیغُـمبـر خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) قصه نمودم، ایشـان فـرمُـودند: ﴿ آن چـمن زار، چمن زار اسلام است، وآن پایه خود اسلام است، وآن دسـتگـیره( عُـروةُ الـوُثـقـی ) است، وتو تازنده باشی براسلام خواهی مـاند.﴾ .( رواءالبُخاری ـــ 3813 ) با ب[32 ]:ـــ ازدواج پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) بـا خـَدیـجــه رضی الـلهُ عـنـهـــا وفـضــیـلـت وی ( 1573 ): ــ ازعــائــیــشــه (رضی الـلهُ عـنهـا) روایت است که گفت: آن قـدر که با خـَدیـجـه رضی الـله عـنهـا حـسـادتـم آمـد،باهیچ کدام از هـمـسران پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) حـسادتـم نیامد،زیرا اگرچه اورا ندیدم ولی پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) ازوی بطور دایـم یاد میکردند، وچه بسا می شد که گـوسـفندی را ذبح نموده وقـطعه قطعه کرده وبه دوستان خـَدیـجـه رضی الـلهُ عـنهـا می فرستادند، گاهی برای شان میگـُـفـتـم:مگردردُنـیا زن دیگری غیر از خَــدیـجـه وجودندارد؟ مـیگــُفـتند : ﴿ اوشـخـصـیـت دیگـری بـود، اوشـخـصـیـت دیگـری بـود، ومن ازان فـرزنـدانـی داشـتم ﴾. ( رواءالبُخاری ـــ 3818 ) (1574 ): ــ از ابـوهـُـرَیـره (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: جـِبـرئـیل[عــلـیه السلام ] نزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) آمـده وگـُـفـت :یـارسـول الـلـه!اینک خَــدیـجـه آمده وباخود ظرفی از نان خورش ویا طعام ویا نوشیدنی را می آورد، چون نزدت آمد از طرف پروردگارش ومن برای او ســلام بگو، وبه او بشارت بده که برایش درجـنـت خـانـۀ است از نـی، که دران نـه جـنجـالی است ونه زحمتی.( رواءالبُخاری 3820 ) ( 1575 ): ــ ازعــائــیــشــه (رضی الـلهُ عـنها) روایت است که گفت: هــالـه دُخـترخُـویلـِد، خـواهـر خَــدیـجـه رضی الـلهُ عـنها آمده واز پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) اجازه خواست، یاد شان از اجـازه خواستن خَــدیـجـه رضی الـلهُ عـنها آمد، مُـتاثرگـشته و فـرمُـودند: ﴿ خُــدایـا! هــالــه آمـد﴾، من حـسادتـم آمـده و گـُـفـتـم:این چـیست که پیرزنی از پیر زنان قـُریش را که سـرش سـفید شده سـالها پیش وفات نموده است یاد مـیکـُنـید؟وخـُـداونـد بـعـوض آنهازنهای بهتری بـشُمـاداده است.( رواءالبُخاری ـــ 3821 ) با ب[ 33]:ـــ مــنـاقـِب هــند دُخــترعُــتـبـَه رضی الـلهُ عـنـهــا ( 1576 ): ــ ازعــائــیــشــه (رضی الـلهُ عـنهــا) روایت است که :هـند دُخـتر عُـتـبـه آمده و گـُـفـت: یـارسـول الـلـه!درروی زمین هیچ خانوادۀ نبود که ذلت را برایش بیش ازذلت برای خـانوادۀ شُـمـا دوست داشته باشم، ولی اکنون هیچ خانوادۀ نیست که عزت را برایش بیش ازعزت برای خـانوادۀ شُـمـا دوست بدارم.... (رواءالبُخاری3825 وحدیث نمبر2460 دیده شود) با ب[ 34]:ـــ حـدیـث زیـد بن عـَمـرُو بن نـُفـَیل رضی الـلهُ عـنـهُ ( 1577): ــ ازعَــبـدُالـلـه بن عُــمـَـر (رضی الـلهُ عـنهُـمـا) روایت است که: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )پیش ازآنکه برای شان وحی نازل گردد، زَیـد بن عَـمـَُرو بن نـُفـَـیل رادرمنطقۀ ( بَـلـدَح) [جـائی است درنزدیک مَــکـَـه] ملاقات نمودند، برای پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) سـُفـرۀ را تقدیم نمود، ولی ایشان از خوردن امتناع ورزیدند، زَیـد گـُـفـت: من از چیز هائیکه شمایان برای بُـت ها ذبح مـیکـُنـید نـمـیخورم، وتنها از چیزی مـیخورم که به نام خُــدا ذبح شده باشد. وزَیـد بن عَـمـَُرو همیشه از قـُریش از طرز حیوان کـُشتن شان انتقاد نموده ومـیگـُـفـت: گـُوسـفـند را خُــداونـد خـلق نموده، آب رابرایش ازآسمان فرستاده وگیاه را برایش اززمین می رویاند، وبا این هم شما اورا بنام غیر خُــدا ذبح مـیکـُنـید؟ واین سخن را به جهت انتقاد ازآنها واشتباه آنها میگـُـفـت.( رواءالبُخاری ـــ 3826 ) با ب[35 ]:ـــ زمــان جــاهــلــیـت ( 1578 ): ــ ازابن عُــمَــر (رضی الـلهُ عـنهُـمـا) از پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) روایت است که فـرمُـودند: ﴿.اگـر کسی قـَـسـَم مـیخـورد بغـیر از خُــدا به چـیز دیگری قـَـسـَم نـخـورد.﴾. وقریش عـادت شان این بود که به پـدران خود قـَـسـَم مـیخـورد ند و پـیغُـمبـر خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند که: ﴿.بـه پـدران خـود قـَـسـَم مَخـُوریـد.﴾ ( رواءالبُخاری ـــ 3836 ) ( 1579 ): ــ ازابـُو هُــرَیــرَه (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿ راست ترین سُخـنی کـه شـاعـِر گـُـفـتـه است این گـُـفـتـۀ( لـَبـید) است کـه:هـرچـه کـه غـیر ازخُــدا است بـاطل است. وچـیز ی نمـانده بود که اُ مَــیَـة بن ابی الصـَلـتِ مُسُـلمان شـود﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3841 ) با ب[ 36]:ـــ بــعـثـت پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) مَــحُــمَــد بن عَـبـدُالـلـه ، بن عَـبدُالمُطلب، بن هــاشـِم، بن عــبد مـنـاف، بن قـُـصَی، بن کِـلاب، بن مُـرَه ، بن کـَعـب،بن لـُـؤَی ، بن غـالِـب ، بن فِـهـرِ ، بن مـالـِک ، بن نـَضـر ، بن کِـنـانـه ، بن خـُزَیـمـه، بن مُـدرِکـه ، بن اِلـیاس ، بن مُـضَـرَ ، بن نِـزَارِ ، بن مَـعَـد ، بن عَـد نـان [(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ)]. (1580 ): ــ ازابـن عَـبـاس (رضی الـلهُ عـنهُـمـا) روایت است که گفت: هنگام نزول وحی، پـیغُـمبـر خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) چـهـِل سـاله بودند، بعد از سـیزده سـال درمـَکـَـه مامور به هـجـرت به سوی مَــدیــنـه گردیدند، وده سـال درآنجـا زیـسته وسـپس وفـات نمودنـدرواءالبُخاری3851) با ب[ 37]:ـــ مُـشـقـتـهـائی راکه پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) و صحـابۀ شان ازدست مُشرکین مُتحـمل گردیدند (1581 ): ــ کسی ازابن عَـمـرُو (رضی الـلهُ عـنهُ) پرسید که: شدید ترین مُشقتی راکه پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) ازدست مُشرکین دیدند چـه بود؟ گــُفـت:هنگامی بود که پـیغُـمبـر خُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) درکـِنار کـَعـبـَه نـُمـازمیخواندند که عُـقـبـَه بن ابی مُــعَـیط آمـد، جـامـۀ پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) را به گـلوی شان انداخته وپـیچـید تا جائیکه نزدیک بود ایشان را راخـَفـه نماید، ابـوبـکرآمد، شانۀ عُـقـبـَه راگرفته واورا از پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) دور نموده وگــُفـت:(آیـا کسی رامـیکـُشـید که مـیگـویـد: پـروردگـارم خُــدا اسـت)( رواءالبُخاری ـــ 3856)
¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ ﴿ وَ قالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمانَهُ أَ تَقْتُلُونَ رَجُلاً أَنْ يَقُولَ رَبِّىَ اللّهُ وَ قَدْ جاءَكُمْ بِالْبَيِّناتِ مِنْ رَبِّكُمْ وَ إِنْ يَكُ كاذِباً فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ وَ إِنْ يَكُ صادِقاً يُصِبْكُمْ بَعْضُ الَّذِي يَعِدُكُمْ إِنَّ اللّهَ لايَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذّابٌ ﴾ ﴿ 28: 40 مـُؤمـن«غـافـر» ﴾ ﴿ و مرد مؤمنى از فرعونيان كه ايمان خود راپنهان مى داشت گفت: «آيا مى خواهيد مردى را به قتل برسانيد بخاطر اين كه مى گويد: پروردگار من «اللّه» است، در حالى كه دلايل روشنى از سوى پروردگارتان براى شما آورده است؟! اگر دروغگو باشد، دروغش دامن خودش را خواهد گرفت; و اگر راستگو باشد، (لااقل) بعضى از عذابهايى را كه وعده مى دهد به شما خواهد رسيد; خداوند كسى را كه اسرافكار و بسيار دروغگوست هدايت نمى كند. ﴾ ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯
با ب[38 ]:ـــ ذکـر جــِن ( 1582 ): ــ روایت است که کسی ازعَـبدُالـلـه بن مـَسعـود(رضی الـلهُ عـنهُ) پرسید: ازآمدن جـنـیاتی که آمده وقـُرآن را گوش میدادند کـِی به پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) خبرداد؟ گفت:درختی ازآمدن جـنـیات خبرداد. ( رواءالبُخاری ـــ 3859 ) ( 1583 ): ــ روایت است که ابـوهـُـرَ یـره(رضی الـلهُ عـنهُ) ظرف آبی راجهت اسـتـنجـا زدن و وضوء ساختن پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) باخود حـمل میکرد..( رواءالبُخاری ــ 3860 وحدیث نمبر155 دیده شود ) (1584 ): ــ ودر این روایت این چیز هم آمده است که [ پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿.... گروهی ازجـنـیات که از( نـَصیـبـِین )بودند، نزدم آمـدند، وبه راستی جـنـیات خوبی بودند، وازمن برای خودطلب خوراکه نمودند، واز خُــداونــد خـواستم که به هیچ اسـتخـوان ویا فُضلۀ حیوانی نگذرند مگرآنکه ازآن چـیز،برای خود خوراکۀ را بیـابـند.﴾.( رواءالبُخاری3860)
با ب[39 ]:ـــ هـِجـرت بـه حـبَشـه (1585 ): ــ ازاُم خـالـد بن خـالـد (رضی الـلهُ عـنهـا) روایت است که گفت: هنگامیکه ازسرزمین حــبـشـه آمـدم دُخـترک خوردسالی بودم، پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) بـمن بَـرد یـمانی گـلداری پوشانده وبرآن دست کشیده و میگــُفـتند: : ﴿ سَـنـَاهُ، سَـنـَاهُ ﴾.یعنی: زیـبااست، زیـبااست .( رواءالبُخاری ـــ 3874 ) با ب[ 40]:ـــ قـصــۀ ابـو طــالــب ( 1586 ): ــ روایت است که عـباس بن عـبدُالمُطلب (رضی الـلهُ عـنهُ)برای پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) گفت که: کـاکـای خودرا نجـات ندادید، واو ازشُـمـا دفاع کرده وبه جهت شُـمـابردیگران قـهر میکرد فـرمُـودند: ﴿اوتا بُجُـلـَک پـاه درآتش است، واگر من نه مـیبودم درطبقۀ زیرین دوزخ می بود ﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3883 ) ( 1587 ): ــ ازابـو سـعـیدخـُدری (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت:از پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) هنگامیکه از کاکای شان یاد شد شنیدم که فـرمُـودند: ﴿ شـایـد درقـیامـت شفـاعـت من برایش مُنـفعـت برسـاند، واورادرجائی قرار می دهـند که آتـش تا بُجُـلـَک پـایش رسیده ومغز سرش ازآن می جوشـد ﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3885 ) با ب[ 41]:ـــ حــدیــث ا ســراء (1588 ): ــ ازجـابر بن عـبـدُالـلـه (رضی الـلهُ عـنهُـمـا) روایت است که گفت: از پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) شـنیده است که فـرمُـودند: ﴿ چـون قـُریش مـرا تکـذیب نمودند، درحـجـر خـانـۀ کـعـبـه رفـتم [ حـجـرخـانۀ کـعـبـه:همان خالیگاهی است که بنام حـجر اسـمـاعـیل هم یاد می شود]، خـُداونـد مُـتـَعـال بـیـت المُـقـدس رابرایـم نشـان داد، درحـالیکه بطرف آن می دیـدم نـشانی هـایش را یکایک به قـُریـش میگـُفـتم .﴾.( رواءالبُخاری 3886) با ب[42 ]:ـــ مـِــعـــراج ( 1589): ــ ازمـالـِک بن صَعـصَـعـَه (رضی الـلهُ عـنهُـمـا) روایت است که :پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )ازشب اسراء خود به آنها چنین قصه نـمـودنـد: ﴿.درحالـیکه درحـطـیم[ کـَعـبَـه] به پـهلوخـوابـیده بودم که شخصی آمده وازیـنجا تاایـنجاراشق نمودـــ راوی میگـُوید: اززیر گـلو تازیر نـاف ـــ وقـلب مـرا بـیرون نمـود، بعدازان بـرایـم طـشت طـِلائی را که پـُر از ایـمـان بودآوردنـد، قـلـبـم راشُـست وشـوی داده وبعداز انکـه پـُر گـردیـد، دوباره به جـایش قـراردادنـد، بعدازان دابــۀ سـفـیدی کـه خوردتر از قـاطـِروبزرگـتر از حـِمـار بود آوردند، ـــ راوی میگـُوید که:این هـمـان بـُراق بود ـــ د واین دابــه قـدمـش رابه مُـنتهای دید چـشمـش مـیگـذاشت، ومـرابرآن سوار کـردند، ومـرا جـِبـرئـیل [عــلـیه السلام ]بُـرده تا به آسـمـان دُنـیا رسـیدیم . جـِبـرئـیل [عــلـیه السلام ] ازآنها خـواست تادرب آسـمـان را بازنمایـند، پـُرسـیدند: هـمـراهـت کـیست؟ گــُفـت: مُــحـَمَـد(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) پـُرسـیدند: مـگـر مـبعـُوث شده است ؟ گــُفـت: بـلی، گــُفـتندکه: خـوش آمـدید وصـفـا آوردیـد،[دروازه]بازشد، چون داخل شدیـم آدَم [عــلـیه السلام ]رادیـدم، جـِبـرئـیل [عــلـیه السلام ] گــُفـت:این پـدرتـوآدم است،براو سـلام کـُن،براو سـلام کـردم، جـواب سـلامـم راداده و گــُفـت: فـرزنـد صـالح وپـیغـُمـبر صـالح خوش آمـدید. بعدازان رفـته تا به آسـمان دوم رسـیدیـم، جـِبـرئـیل [عــلـیه السلام ]آنجاهـم خواست تاآن راباز کـُنند، گــُفـتند: کـیـستی؟گــُفـت: جـِبـرئـیل، گـفـتند:هـمـراه توکـیست؟ گــُفـت: مُــحـَمَـد(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) پـُرسـیدند: مـگـر مـبعـُوث شده است ؟ گــُفـت: بـلی، گــُفـتند : خـوش آمـدید وصـفـا آوردیـد،و[دروازه]بازشد، چون رفتم عـیـسـی ویـحـی[عــلـیهما السلام ] که باهـم پـسرخالـه مـیبـاشـند، آنجـا بـودنـد،[ جـِبـرئـیل عــلـیه السلام ] گــُفـت:این دوشخص یـحـی وعـیـسـی [عــلـیهما السلام ] هـسـتند، برآنها سـلام بـده،برآنها سـلام دادم، وآنها سـلام مـرا جـواب داده و گــُفـتند:برادر صـالح وپـیغـُمـبر صـالح خوش آمـدید. بعدازان جـِبـرئـیل [عــلـیه السلام ] مرا باخود برده تا به آسـمان سـوم رسـیدیـم، آنجاهـم خـواست تا آن را بگـشایند، گــُفـتند: کـیـست ؟ گــُفـت: جـِبـرئـیل، پرسید ند: هـمـراهت کـیست؟ گــُفـت: مُــحـَمَـد(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) پـُرسـیدند: مـگـر مـبعـُوث شده است ؟ گــُفـت: بـلی، گــُفـتند : خـوش آمـدید وصـفـا آوردیـد، و[دروازه]بازشد، چون رفتم یـوسُـف[عــلـیه السلام ] آنجـا بـود،[ جـِبـرئـیل عــلـیه السلام ] گــُفـت:این یـوسـُـف اسـت، براو سـلام بـده،براوسـلام داده، و جـواب سـلامـم راداده و گــُفـت :برادر صـالح وپـیغـُمـبر صـالح خوش آمـدید. بعدازان مرا باخود برده تا به آسـمان چهارم رسـیدیـم، آنجاهـم خـواست تا آن را بگـشایند، پرسیدند: کـیـست ؟ گــُفـت: جـِبـرئـیل، پرسید ند: هـمـراهت کـیست؟ گــُفـت: مُــحـَمَـد(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) پـُرسـیدند: مـگـر مـبعـُوث شده است ؟ گــُفـت: بـلی، پرسید ند: خـوش آمـدید وصـفـا آوردیـد،و[دروازه]بازشد، چون داخل شدم اِدریـس[عــلـیه السلام ] آنجـا بـود،[ جـِبـرئـیل عــلـیه السلام ] گــُفـت:این اِدریـس اسـت، براو سـلام بـده،براوسـلام داده، و جـواب سـلامـم راداده و گــُفـت :برادر صـالح وپـیغـُمـبر صـالح خوش آمـدید. بعدازان مرا باخود برده تا به آسـمان پنجُـم رسـیدیـم، آنجاهـم خـواست تا آن را بگـشایند، پرسیدند: کـیـست ؟ گــُفـت: جـِبـرئـیل، پرسید ند: هـمـراهت کـیست؟ گــُفـت: مُــحـَمَـد(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) پـُرسـیدند: مـگـر مـبعـُوث شده است ؟ گــُفـت: بـلی، گـُفتـند: خـوش آمـده است وصـفـا آورده است ،ودروازه بازشد، چون داخل شدم هـارون[عــلـیه السلام ] آنجـا بـود،[ جـِبـرئـیل عــلـیه السلام ] گــُفـت:این هـارون اسـت، براو سـلام بـده،براوسـلام دادم، و جـواب سـلامـم راداده و گــُفـت :برادر صـالح وپـیغـُمـبر صـالح خوش آمـدید. بعدازان مرا باخود برده تا به آسـمان شـشُـم رسـیدیـم، آنجاهـم خـواست تا آن را بگـشایند، پرسیدند: کـیـست ؟ گــُفـت: جـِبـرئـیل، پرسید ند: هـمـراهت کـیست؟ گــُفـت: مُــحـَمَـد(صلی الله علیه وآلـه وسلم ) پـُرسـیدند: مـگـر مـبعـُوث شده است ؟ گــُفـت: بـلی، گـُفتـند: خـوش آمـده است وصـفـا آورده است ،ودروازه بازشد، چون داخل شدم مـوسی[عــلـیه السلام ] آنجـا بـود،[ جـِبـرئـیل عــلـیه السلام ] گــُفـت:این مـوسی اسـت، براو سـلام بـده،براوسـلام دادم، و جـواب سـلامـم راداده و گــُفـت :برادر صـالح وپـیغـُمـبر صـالح خوش آمـدید. چون ازنزدش گـذشـتم گـِریان شد،کسی پُـرسـید: سـبـب گـِریـه ات چـیست؟ گــُفـت: سـبـب گـِریـه ام آن است که بعد ازمن کسی مبعوث شده است که از اُمـت اوبـیش از اُمـت من به جـنـت داخل می شونـد. بعدازان مرا باخود برده تا به آسـمان هـفـتُـم رسـیدیـم، آنجاهـم خـواست تا آن را بگـشایند، پرسیدند: کـیـست ؟ گــُفـت: جـِبـرئـیل، پرسید ند: هـمـراهت کـیست؟ گــُفـت: مُــحـَمَـد(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) پـُرسـیدند: مـگـر مـبعـُوث شده است ؟ گــُفـت: بـلی، گـُفتـند: خـوش آمـده است وصـفـا آورده است ،و[دروازه] بازشد، چون داخل شدم ابـراهــیـم[عــلـیه السلام ] آنجـا بـود،[ جـِبـرئـیل عــلـیه السلام ] گــُفـت:این ابـراهــیـم اسـت، براو سـلام بـده،براوسـلام دادم، و جـواب سـلامـم راداده و گــُفـت :فـرزند صـالح وپـیغـُمـبر صـالح خوش آمـدید. بعدازان سـَدرةالـمُـنـتهـی برایم ظـاهرگردید ،دیدم که مـیوه هـایش به اندازۀ خـُـم هـای منطـقـۀ (هـَجـَر) ، و برگـهـایـش مانند گـُوش فـیل است، ودرآن چـهـار نـهـر روان اسـت، دونـهـر تحـتانی، ودو نـهـر فـوقـانی، از جـِبـرئـیل [عــلـیه السلام ] پُرسـیدم:این نـهـر هـا چـیـست؟گــُفـت :دو نـهـر تـحـتانی: دو نـهـری است که به جـنت مـیرود، ودو نـهـر فـوقـانی: دو نـهـرنـیل وفـُرات است. بعدازان بـیـت المـعـمـور برایم آشکارگردید ،در بـیـت المـعـمـور هـمه روز هـفـتاد هـزار مَـلـَک دران داخل مـیگردد، بعدازان ظرفی ازشـراب، وظرفی از شـیروظرفی از عـسل برایم آوردنـد، مـن شـیر را انتخاب نمودم جـِبـرئـیل [عــلـیه السلام ] گــُفـت :این هـمان دین اسـلام است که دین تـو ودین اُمـت تـو است. بعدازان برمن درهرروزی پـِنـجـاه نـُمـاز فـرض گردید، چون برگـشته وبه مـوسی[عــلـیه السلام ]رسـیدم، گــُفـت :اُمـت تـو، توان پـِنـجـاه نـُمـازرادرهـرروزنـدارد، وبه خـُداونـد قـَـسَـم که من پـش ازتـو مـَردُم را تجربه کرده ام، وبا بنی اسـرائـیل درگـیریـهای بـسیارزیادی داشـتم،واپس بـسوی پـروردگـارت برگرد، وبـخـواه تا براُمت تـو تخـفـیف دهـد، بر گـشـتم و[ خُــداونـد]ده نـُمـازرااز مـن سـاقـط ساخـت. باز نزد مـوسی[عــلـیه السلام ]آمـدم واوهـمان سخن اولی اش را تکرار نمود، بازنزد[ خُــداونـد] برگـشتم وده نـُمـازدیگرراازمن ساقـط نمود. برای بار سـوم نزد مـوسی[عــلـیه السلام ] آمـدم واو همـان سخن اولی خود راتکرار نمود، باردیگر[ بـسوی پـروردگـارم] بر گـشـتم وباز ده نـُمـازدیگررااز مـن سـاقـط ساخـت. باز نزد مـوسی[عــلـیه السلام ] آمـدم واو همـان سخن اولی اش راتکرار نمود، باز بر گـشـتم وباز [خُــداونـد] ده نـُمـازدیگررااز مـن سـاقـط نموده ودرهرروز مـاموربه ادای ده نـُمـاز گردیدم. باز نزد مـوسی[عــلـیه السلام ] آمـدم واو همـان سخن اولی اش راتکرار نمود، باز بر گـشـته و مـاموربه ادای پَـنـج وقـت نـُمـاز گردیدم. بازنزد مـوسی[عــلـیه السلام ] آمـدم، پُر سـید: مامور به ادای [چـند وقـت نـُمـاز] گردیدی؟ گــُفــتـم: به ادای پـنج وقت نـُمـاز، گــُفــت: اُمـت تـو، توان ادای پـنج وقـت نـُمـازرادرهـرروزی نـدارد، و من پـش ازتـو مـَردُم را تجربه کرده وبا بنی اسـرائـیل درگـیریـهای شدیدی داشـتم،بازگرد واز پـروردگـارت برای اُمـت خـود طـلـب تخـفـیف نـما! پـیغُـمبـرخُـدا( صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿ آنـقـدر از پـروردگـارم طـلـب تـخـفـیف نمـوده ام که[ از طـلب تـخـفـیف بیـشتر] حـیـا مـیکـُنـم،وبه چـیزیـکه فـرض گـردانـیده است راضی بوده وتـسلـیم حـُکم او می بـاشم. وچون ازآنجا گـذشـتم صـدای آمـدکه:فـریـضـه ام رامـُؤَکـَد سـاخـته وبـر بــنـدگـانـم تـخـفـیـف نمـودم. ﴾..( رواءالبُخاری ـــ 3887 وحدیث نمبر349 دیده شود ) ( 1590 ): ــ ازابـن عــَبــاس (رضی الـله عـنهـمـا) دراین قـول خـُداونـد مُـتـَعـال که مـیفـرمـایـد: {﴿ رؤیـای را کـه بـرایت نشان دادیم، جُـز فـِتـنـۀ برای مـردُمـان چـیِز دیگـری قـرار نـدادیـم.﴾. ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ ﴿ وَ إِذْ قُلْنا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحاطَ بِالنّاسِ وَ ما جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْناكَ إِلاّ فِتْنَةً لِلنّاسِ وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ وَ نُخَوِّفُهُمْ فَما يَزِيدُ هُمْ إِلاّ طُغْياناً كَبِيراً﴾﴿ 60: 17 اسـراء ﴾ ﴿ (به ياد آور) زمانى را كه به تو گفتيم: «پروردگارت احاطه (و آگاهى كامل) به مردم دارد; و رؤيايى را كه به تو نشان داديم و درخت نفرين شده را كه در قرآن ذكر كرده ايم، فقط براى آزمايش مردم بود. و ما آنها را بيم مى دهيم; امّا جز طغيان شديد، چيزى بر آنها نمى افزايد!» ﴾ ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ روایت است که گــُفـت: مـقـصـود ازین رؤیـاچـیزی است که برای پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) درشب اسـراء به چـشم سـرنشان داده شده است ،وهمـچنین گــُفـت کـه مـُراد ازاین قـول خـُداونـد مُـتـَعـال که مـیفـرمـایـد: ﴿ودرخـت مـلعـون را درقـُرآن .....﴾.هـمان درخت زقــوم است .( رواءالبُخاری ـــ 3888 )
با ب[ 43]:ـــ ازدواج پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) بـا عــائــیــشــه رضی الـلهُ عـنـهــا وآمـدن به مـدیــنـۀ مُـنـَوَره وعــرُوسـی کـردن بـاوی
( 1591 ): ــ از عــائــیــشــه (رضی الـلهُ عـنهـا) روایت است که گفت: هنگـامـیکه پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) بامن ازدواج نمودند من شـش سـاله بودم، بعدازان به مَـدیـنـَه آمـده ودرمنـطـقـۀ( بنی حـارث بن خـزرج) اقامت گزید یم، دیری نـگـذشت که مـریض شده ومـوهـای سـرم ریـخت ، وباز کم کم مـوهـای پیشانی امروئـیدن گرفت، روزی بادُخـتران هم سـن وسـالم درگـهـوارۀ که داشـتم بازی میکردم که مادرم ( اُم رومـان) مـرا به عـجله صدازده ونزدش رفتم، ولی نـمیدانستم که از من چه مـیخواهـد، دسـتم راگرفته وبه دروازۀ خـانه ایسـتاده کـرد،ودرحالیکه نـفس نـفس می زدم قـدری راحت شدم،مادرم رویـم را شُـسـته ومـرا به خـانه داخل نمود، دیدم که زنـهای از انـصار نشـسـته اند، گــُفـتـند:خـیر بوده ومُبارک باشد، ومـرا به آنها تسلیم نمود، آنها مراآرایـش نمودنـد، وهـیچ چیزی مرا به وحـشت نـینداخت مگر هـنگام چاشت که پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )آمـده ومـرا بوی تـسلـیم نمودنـد، ومن درین وقت نــُه ساله بودم. ( رواءالبُخاری ـــ 3894 ) (1592 ): ــ از عــائــیــشــه (رضی الـلهُ عـنهـا) روایت است که پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )برایش گــُفـتـند:﴿ تـورادو بـار درخـواب دیـدم، یک بـارتـُرادرپارچۀ ابـریـشـمـینی دیـدم، کسی به من گـُفـت که این هـمـسرتـو اسـت،وچـون بـسـتۀ ابریـشـمـین راگـشـودم دیـدم کـه تـوهـسـتی، وبـاخود مـی گـُفـتم که اگراین[ خواب] ازطرف خـُـدا بـاشـد، حـتمـأ عـملی خـواهـد شد﴾.( رواءالبُخاری 3895)
با ب[ 44]:ـــ هــجـرت پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) وصـحـابـه رضی الـلهُ عَـنـهُــم به مـدیــنـۀ مُـنـَوَره
(1593 ): ــ از عــائــیــشــه (رضی الـلهُ عـنهــا) هـمـسـر پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) روایت است که گفت: هرگز به یادم نیست که پـدر ومـادرم را جـُز درحـالت اسلام دیده باشم، روزی نـمـیگـُذشت که پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ)صبح وشام به خـانۀ ما نیایند، چون مُـسُلمـانان[ ازجور کـُفارقـُریش] به تـنگ آمـدند، ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ بطرف حـبـشـه هـجـرت نمود، چون به منطـقۀ (بَرکِ غـِمـاد) رسـید،( ابن دَغِـنـَه) که رئـیس قـبیلۀ (قـارَه)بود،پُرسـید: ای ابو بـکر! کـُجا مـیروی؟ ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ گــُفـت :قـوم من مرا بیرون کرده اند ومـیخواهـم به سرزمینی رفته وپروردگارم را عبادت نمایم، ابن دَغِـنـَه برایش گــُفـت :ای ابوبکرشخـصی مثل تو نبـاید نه خودش خارج گردیده ونه هم دیگران اورا خارج نمایند، تـو کسی هستی که بابینـوایان همکـاری نموده وصـِلۀ رحـم را بجای می آوری، از بیچارگان دستگیری نموده واز مـهـمان پـذیرائی می نمائی، وازمسایل حق پُشتیبانی مـیکـُنی، من ازتو دفاع خـواهم کرد، برگرد وپروردگارت رادر خانه ات عبادت کـُن. ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ برگشت و ابن دَغِـنـَه هم بااو همراهی نمود،شب ابن دَغِـنـَه نزد اشراف قـُریش رفته و گــُفـت : ابوبکرنباید نه خودش خارج گردیده ونه هم کسی اوراخارج سازد، آیاشُـمـامـیخواهـید کسی رابیرون کـُنید که: بابینوایان همکاری نموده وصـلۀ رحـم را بجا می آورد،، از بیچارگان دستگیری نموده واز مـهـمان پـذیرائی می نماید، وازمسایل حق پُشتیبانی مـیکـُند؟ قـُریش پـناه دادن ابن دَغِـنـَه به ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ رارد نکرده ولی برایش گــُفـتـند : به ابـوبـکر بگـُوی که: پروردگارش را درخانه اش عبادت کرده و درخانه اش هرچه میخواهد نـُمـازویاقـُرآن بخـوانـد، ولی صدایش رابلند نه کرده وبه نـُمـازوقـُرآن خـوانـدنش سـبب اذیت مانگردد، زیرا مامی ترسیم که زنان واطفال مارا گـُمراه سازد. ابن دَغِـنـَه این سُخـنان را به ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ گـُفت، ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ مُدتی درخانه اش عبادت نموده ودرنـُمـازویاقـُرآن خـوانـدن صدایش رابلند نه میکرد، بعدازان چیزی به خاطرش گـشـته ودرکنارخـانه اش مـَسجـِدی بنانموده ودرآن مـَسجـِد نـُمـازمی خـوانـد،زنان واطفال مُشرکین نزدش هجوم آورده وازکارش تعجُب نموده وبطرفش می دیدند،و ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ شخص نرم دلی بود که در هنگام قـُرآن خواندن چـشـمـش رانگـهداشته نه توانسته واشکش روان مـیگـشت. این چیز مُشرکین اشراف قـُریش را ترسانده و ابن دَغِـنـَه راخواستند،چون نزد شان آمد، گــُفـتـند :ماپناه دادن تـُرابرای ابـوبـکربـشرطی قبول کرده بودیم که پروردگارش رادرخانه اش عبادت نماید، ولی وی ازاین حـد تجاوزنموده ودرکـِنارخانه اش مَسجـِدی ساخته ودرآنجا بطورآشکارنـُمـازوقـُرآن میخـوانـد، وما می ترسیم که زنها واطفال مارا گـُمراه سازد،وباید اورا ازاین کارش ممانعت نمائی، اگر میخواست که پروردگارش را درخانه اش عبادت کـُند، آزاد است، واگر قبول نه میکردومیخواست که این کاررابطورعلنی انجام دهد،از وی بخواه عهدی را که باوی نموده ئی فسخ نماید، زیرا ما، نه می خواهیم که باتو خیانت کرده ونه حاضریم به ابـوبکر اجازه دهیم که این کارهایش را علنی انجام دهـد. عــائــیــشــه رضی الـلهُ عـنهــا مـیـگـویـد: ابن دَغِـنـَه نزد ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ آمـده و گــُفـت :ازوعـدۀ که بین من وتـو بود خـبرداری، یا باید به آن وعده بطور کـامل پای بندی نموده ویاوعده ام را بـمن پس بدهی، زیرا نـمیخواهم عـربـها بشـنوند که من باشخصـیکه عـهد وپـیمان بسته ام خـیانت نموده ام، ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنه گــُفـت :پناه دادن تـُراگـُذاشته وبه پناه خـُـداونـدعـَز وجـَل رضـایت می دهـم. پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )دراین وقت به مـَکـَه بوده وبه مُُسُلمـانان گـُفتـند: ﴿.جـای هـجـرت شـُمـا بـرایـم نـشـان داده شـده است، نـخـلـسـتانی است بین دو سـنگـزار ﴾. وازین وقت به بعد، عـدۀ بطرف مـَـدیــنـَه هجرت نمودند، واکثر کسانیکه به حـبـشـه رفته بودند، برگشته وبه مـَدیـنـه هجرت نمودند،و ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ هم آمادگی هجرت به مَـدیـنـه راگرفت، پـیغُـمبـرخُـدا( صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ)برایش گــُفـتـنـد: ﴿ انتظار بکش، زیرا اُمـید وارم برای من نیز اجـازه داده شود.﴾. ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ گــُفـت :پـدر ومـادرم فـدای شُـمـا، مـگـر شُـمـا هـم چنین اُمـیدی دارید؟، گــُفـتـند: ﴿ بـلی ﴾: ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ جـهت هـمراهی با پـیغُـمبـرخُـدا(صلی الله علیه وآلـه وسلم ) مُنتظر مانده ودو شُـتـُری را که داشت، مُـدت چـهـار مـاه ازبرگ درخت( سَـمُـر) عـلف داد. عــائــیــشــه رضی الـلهُ عـنهــا مـیـگـویـد: روزی هنگام چاشت درحالیکه درخانۀ ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ نشسته بودیم، کسی به ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ گــُفـت : اینک پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) نـقـاب پوشیده آمـدند، وچون در چنین وقـتی پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) نـمی آمـدند، ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ گــُفـت :پـدرومادرم فدای شان باد، به خـُداونـد قـَـسَـم که آمـدن شان درچنین وقـتی به سبب امر مهمی است، وهمان بود که پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )آمـده واجازۀ داخل شدن خواسـتند، برای شان اجازه داده شد وداخل گردیدند،پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) به ابـوبـکر رضی الـله عـنه گــُفـتند : ﴿ کسـانی را که اینجا هـستـند بیرون کـُن﴾. ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ گــُفـت : یـارسـول الـلـه! پـدرم قـُربان شُـما!اینها اهـل خانوادۀ خود شُـمـا هـسـتـند، فـرمُـودند: ﴿ بـرایم اجـازۀ بـیرون شدن داده شده است ﴾. ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ گــُفـت : یـارسـول الـلـه! پـدرم فدای شُـما، آیا من هـم همـراه شُـمـا هـستم؟ فـرمُـودند: ﴿ بــلی ﴾. ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ گــُفـت : یـارسـول الـلـه! پـدرم به قـُربان شُـما،یکی ازاین دو شُـتـُرم را شُـما انتخاب نمائید، پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿.[ ولی درمـقابل] قـیمت ﴾. عــائــیــشــه رضی الـلهُ عـنهــا مـیـگـویـد: ایـشان را بطور کـامل مُجـهز نمودیم، وطعـام برای شان درکـیسۀ نهادیم، اسـماء رضی الـلهُ عـنهــا قسمتی از جامه اش راپاره کرده وسَـر کـیسه را به آن بست، وازین جهت به نام[ذاتَ الـنـُطاقـین]شـهرت یافت[ همان جامۀ را که پاره کرده وسر کیسه را به آن بسته بود، به عـربی نـُطـاق گویند]. عــائــیــشــه رضی الـلهُ عـنهــا مـیـگـویـد:بعدازان آنها به غـاری درکـوه ثــوررفـتنـد، وسـه شب درانجا پنهان بوده وعَـبدُالـلـه بن ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُـمـا که جوان زیرک، فهمیده وهُـشیاری بود شب را با آنها می بود، هنگام سحر ازنزد شان خارج گردیده وصبح با قـُریش طوری وانمود می کرد که گویا شب را درمـَکـَه با آنها بوده است، وهیچ سخنی برعلیه آنهازده نه می شد مگر آنکه آن را به خاطر سـپرده وهنگامیکه شب تاریک می گردیدنزد شان آمده وآن خبر را به آنها می رسانـید. وعـامـر بن فـُهـَیرَه غلام ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ چـند گـُوسـفـندی را آنجا چرانده وچون پاسی از شب می گـذشت، از شـیر اندکی که از گـوُسـفـندان خودبدست می آوردند استفاده می کردند، وهنوز که شب تاریک بود عـامـر بن فـُهـَیرَه بر گـوسـفندان صدازده وآنهارا ازآنجادور میکرد، وهمین کاررا درهرسـه شـبی که آنجا بودند، انجام داد. پـیغُـمبـرخُـدا(صلی الله علیه وآلـه وسلم )و ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ شخصی را از( بنی اُلـدَیل )ازقـبـیلۀ( بنی عـبد بن عَـدِی) که راهـنمای ماهـری بود، مُـزدور کرده بودند، واو با( آلعـاص بن وائل سـهـمی) هم پـیمانگـشته بود، وگرچه اودردین کـُفار قـُریش بود، بازهم براواطـمـینان کرده وشُـتـُرهای خودرا بدست او داده وبااو وعده گـذاشته بودند که بعد از سـه روز به غـار ثــور بیاید، واوصبح روز سـوم شُـتـُران را به دَم غـارثــور حاضر ساخته وآنها با عـامـر بن فـُهـَیرَه ورهـنمای شان به راه افتادند. سـُراقـَه بن مـالـِک بن جُـعـشـَم مُـد لـِجی مـیـگـویـد: فرسـتادۀ کـُفـارقـُریش نزد ما آمده و گـُـفـت: برای هرکسیکه[پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) وهمراهانش] را کـُشته ویا اسیر نماید، به اندازۀ دِیـَت آنها جایزه می دهیم، هنوز درمجلسی از مجالس قوم خود بنی مـُدلـِج نشسته بودم که شخصی از کـُفارقـُریش آمـده و گــُفـت : ای سـُراقـه!همین اکنون سیاهی رادرساحل دیدم، فکرمـیکـُنم که مُـحَـمَـد وهمراهانش باشند، گرچه من یقین کردم که همانها هـستند، ولی برای آن شخص گـُـفـتـم که:نـه خـیرآنها نـبوده بلکه فلانی و فلانی و فلانی هـسـتند که از نزدخود ما رفـتند.بعدازانکه چند لحظۀ دیگری درآن مجلس نشسته بودم برخاسته وبه خانه رفتم، از کـنیزم خواستم که اسـپـم رابیرون نموده ودر پُشت تـپـۀ که برایش نشانی دادم برایم نگهدارد، نـیزه ام را برداشتم واز راه پُشت خانه درحالیکه نـیزه ام را به زمین کشیده وپایان نگهمیداشتم خودرا به اسـپـم رساندم، اسپ راسوار شده وبه سرعت حرکت کردم. به شتاب هرچه بـیشـترراه پـیموده تا اینکه به آنها نزدیک شدم، دراین وقت اسـپم به زمین خورده واز بالای آن افتادم، برخـاسته ودستم را بـسوی ا َزلام بُرده وبه آنها فـال گـرفـتم که آیا به این اشخاص ضرری برسانم یانه؟ فـال به خلاف خواسته ام برآمد، به ا َزلاماعتنائی نکرده وبطرف آنها شتافتم تاحـدی به آنها نزدیک شدم که قـِرائـت خـوانـدن پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) را می شـنـیدم، خود پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) متوجه من نگردیده ولی ابـوبـکر خیلی این وآن طرف می دید، درین وقت دسـتهای اسپم تازانو به زمین فـرورفت، ازاسپ به زمین افتادم، برخاسته وبراسپ هـیـبت زدم، به شدت حرکت نموده وبه سختی دستهای خودرا ازسوراخ خارج ساخت، چون ایستاده شد از جائیکه دستـهایش فرورفته بود دودی به آسـمان بلند گردید، دوباره ا َزلام رابیرون کرده وبه آنها فـال گرفتم، باز هم نتیجۀ فـال به خلاف خواسته ام بود. آنهاراصـداکرده و امـان دادم، آنها ایستادند، اسپم را سوار شده ونزد شان رفتم، وازاینکه ازرسیدن به آنها به موانع برخورد نموده بودم، بدلم گشته بود که پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فیروزخواهد شد، به پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) گــُفـتم : قـوم تـو به اندازۀ یک دِیـَـت جایزه تعین نموده اند، وبرای شان از تصمیمی که قـُریش نسبت به آنها دارند خبردارم، وطعام وغـذائی راکه باخود داشتم به ایشان تقدیم نمودم، آنها قبول نکرده، ولی گــُفـتـند که : ﴿ رازمـارا پـوشـیده نـگـهـدار ﴾.ازایشان خواستم تا برایم امن نامۀ نوشته کـُنند،به (عـامـر بن فـُهـَیرَه ) رضی الـلهُ عـنهُ امر کرده واودررُقـعـۀ از پوست برایم امن نامۀ نوشت وسپس حرکت نموده وبه راه خود ادامه دادند. درراه با زُبَـیر رضی الـله عـنهُ که باقـافـلۀ از مُسُلمانان که به تجارت رفته واز طرف شام برمی گشتند، برخورد نمودند، زُبَـیر رضی الـلهُ عـنهُ برای پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) و ابـوبـکر رضی الـله عـنهُ جامه های سـفیدی بخشش داد. مُـسُلمـانان درمـَدیـنـَه ازبیرون شدن پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )ازمـَکـَه خبرشده بودند، وهرروز صبح دربیرون مـَدیـنـَه آمـده وتا چاشت که هوا گرم می شد انتظار آمدن شان رامیکـشیدند.دریکی ازروزها که بعد از انتظار زیاد به خانه های خود برگشته بودند، شخصی ازیهـود به جهت کاری که داشت به پُشت بام قـلعه اش بالاشده واین طرف وآن طرف میدید، درین وقت نظرش به پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) وهمراهانش افتاد ، که باجامه های سفیدی نمایان میشوند، آن یـهودی اختیارش را ازدست داده وبا صدای بلند فریاد زد: ای مـَردُم عــرب! اینک نـور چـشـمی که انتظارش رامیکـشیدیدرسید، مُـسُلمانان اسلحۀ شان رابرداشته ودر منطقۀ(حـَرَه) با پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )ملاقات نمودند، پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ)با آنها طرف راست راه را گرفته تا آنکه به مـحَـلـَۀ( بنی عَـمـرِوبن عـَوف) رسیدند، واین درروز دوشـنـبه ودرمـاه ربـیع الاول بود. درحالیکه پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) نشـسته بودند ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ برخواسته واز مـَردُم پذیرائی میکرد، کسانیکه از انصارآمده وپـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) راندیده بودند، با ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ خوش آمدید میگـفتند، تا آنکه آفتاب بر پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) تابید، ابـوبـکر رضی الـلهُ عـنهُ آمده وباردای خود بالای سر شان سایه میکرد، ودرین وقت بود که مـَردُم پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) راشناخـتـنـد. پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ)در مـحَـلـَۀ( بنی عَـمـرِوبن عـَوف) بیش از ده شب باقی ماندند، و مَــسجـِدی را که به اساس تـقوی تاسـیس شده بود، درهمـین جا بـنانموده، ودرآن نـُـمـازخواندند. بعدازان پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) راحـِلـۀ خودرا سـوارشده ودرحالیکه مـَردُم با آنها همراهی میکردند رفته تااینکه درجای مسجد نبوی امروزی شـُـتـُرخوابید، دران وقت عـدۀ از مُسُلمانان درآنجا نـُمـاز میخواندند، وآنزمین مربوط به دو طفل یـتیمی به نامهای سُـهَـیل وسَـهـل بود که درآغوش ا َسـعَـد بن زُرارَه زندگی میکردند، هنگامیکه شـُـتـُر پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) درآنجا خوابید ) فـرمُـودند: ﴿.اِنـشـاءالـلـه مَـنزل هـمـینجـا اسـت ﴾. بعدازان پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) آن دو یـتیم را طـلب نموده وبه آنها پـیشـنهـادکردند که آن زمین را بفروشـند تا درانجا مَسجـِدی بنا نمایند، آنها گــُفـتـند : یـارسـول الـلـه! آن را برای شُـمـا می بخـشیم، پـیغُـمبـر خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) بخشـش شان را قبول نکرده بلکه آن زمین را از آنها خـریده ومَـسـجـِد را درآن زمین بنا نمودند. درساختن مَـسـجـِد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) بادیگر مَـردُم خـِشـت آورده و میگــُفـتـند: ﴿ این بار از بـاریکه از خـیـبر می آیـد[ درنزد خـُـداونـد] بــهــتر وپـایـنـده تـر اسـت.﴾.و میفـرمُـودند: ﴿.خُــدایـا!مُـزد، مُـزد آخـرت اسـت، وبر انصار ومـهـاجـرین رحـمـت ومـهـربـانی کـُن ﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3906 ،3905) ( 1594 ): ــ ازاســـمــاء (رضی الـلهُ عـنهـا )روایت است که گفت: هنگام حَـمل عـَبدُالـلـه بن زُبَـیـر (رضی الـلهُ عـنهُمـا )درحالیکه مُدت حَـمل من کامل شده بود، از مَــکـَه بطرف مَــدیـنـَه مهاجرت نمودم، چون به مَــدیـنـَه رسـیدم [عـَبدُالـلـه بن زُبَـیـر(رضی الـلهُ عـنهُمـا )] درمنطقۀ قـبـا متولد گردید ، بعدازان نزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) آمده واورا درآغـوش شان گـذاشتم، پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) خُر مائی را جـویده ودردهان او گـذاشتـند، وبه این طریق اولین چـیزیکه به شـکـم اوداخل گردید، آب دهان پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ) بود، بعدازان خُـرمای دیگری رابه چـانه اش مالیده وبه حق او دُعــا کردند، واولین مولودی از مـهاجـرین بودکه [ در مَــدیـنـَۀ مُـنَـؤره]دراسلام به دُنـیا آمـد. ( رواءالبُخاری ـــ 3909 ) ( 1595 ): ــ ازابــوبــکـر (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت:هنگامیکه با پـیغُـمبـرخُـدا( صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) درداخل غـار بودم سـرم را بالا کرده وپاهای مُشرکین رامی دیدم گــُفـتم :یـارسـول الـلـه! اگرکسی از اینها به پایان نگاه کند ماراخواهد دید،!فـرمُـودند: ﴿ ای ابــوبــکـر! ساکت باش، مادونفری مـیباشیم که سـوم ما خـُـدا است﴾. ( رواءالبُخاری ـــ 3922) با ب[ 45]:ـــ قـُـدُوم پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) وصـحـابـۀ شـان درمـَدیــنــه (1596 ): ــ ازبَــرَاء (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت:اولین کســیکه از مُـهاجرین به مـَدیـنـَه آمد مُـصـعَـب بن عُـمـَیروابن اُم مـکـتـوم بود،این دونفربرای مردُم قـُرآن مـیخواندند،بعدازین دونفر: بـلال وسـعد وعَـمار بن یاسـر، وبعدازآنها عُــمـَر بن خـطاب با بـیست نفر دیگر از صـحابه های پـیغُـمبـر خُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )آمـدند، وبعدازاینها پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ)قـُدوم آوردند، وهیچوقت ندیدم که مَردُم مَـدیـنـَه به چیزی به اندازۀ آمـدن پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) خوشحال شده باشند، تا جائیکه کـنیزان هم ازآمـدن شـان خوشحال گردیده و میگــُفـتـند : اینک پـیغُـمبـرخُـدا (صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ )رسـیدنـد، وهنگامی به مـَدیـنـَه آمـدند کـه سُـورۀ : ¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ ﴿ سوره: 87 , آیه: 1 ﴾«ـکلک..﴾ ﴿ سَبِّحِ اسْمَ رَ بِّكَ الْأَعْلَى﴾﴿ 1: 87 اعـلی ﴾ را باچند سورۀ دیگر حفظ نموده بودم. ( رواءالبُخاری3925)
¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯² ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯
با ب[ 46]:ـــ مـهــاجــِر مـیتـوانـد بعد از ادای مـَنـاسـِک درمــَکــَه بـاقی بـمـانـد (1597 ): ــ ازعَــلاء بن حَـضـرَمی (رضی الـلهُ عـنهُ) روایت است که گفت: پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) فـرمُـودند: ﴿ برای مـهاجـر بعداز آمـدن از مـنی اجازه است تا سـه روز در مَـکَـه بمانـد.﴾.( رواءالبُخاری ـــ 3933) با ب[ 47]:ـــ آمـدن یـهــود نـزد پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) هـنگـام آمـدن شـان بـه مـَدیــنـه ( 1598 ): ــ از ابـُو هَُـــرَ یـرَه (رضی الـلهُ عـنهُ)از پـیغُـمبـرخُـدا(صَلـَّیَ اللهُ علیهِ وَآلِـهِ وَسَـلـَّمٌ ) روایت است که فـرمُـودند: ﴿اگـرده نـفـرازیـهـود به مـن ایـمـان آورنـد، هـمـۀ یـهـود ایـمـان خـواهـند آورد﴾.( رواءالبُخاری 3941 ¯ خــتـم کـتـاب 56 فـضــایل صـحـابـه رضی الـلـهُ عـنـهـُم ||{{{{²{{{²¯²¯²
¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯ ²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²{{{{²¯¯²
|
|||||
